Ավետարանում կարդում ենք օրենքի մի ուսուցչի մասին, որ, ինչպես շատերը, ցանկանում էր արդարացնել իրեն: Նա Հիսուս Քրիստոսին հարցրեց, թե ո՞վ է իր ընկերը: Եվ Քրիստոս նրան պատասխանեց՝ պատմելով «Բարի սամարացու առակը» (Ղուկ. 10:25-38), թե ինչպես Երուսաղեմից Երիքով գնացող մի մարդ ենթարկվեց ավազակների հարձակմանը և ինչպես կիսամեռ վիճակում ընկած՝ չարժանացավ անցորդներից երկուսի ուշադրությանը, որոնք ուղղակի դիտում էին իր տառապանքը: Ավազակներն այն մարդկանց օրինակն են, որ կարող են մարդուն մինչև մահվան դուռը հասցնել, իսկ երկու անցորդները՝ մարդկային տառապանքի հանդեպ անտարբեր մարդիկ: Ս. Հովհան Ոսկեբերանը մարդասպանին համահավասար է համարում հարուստներին և այն անձանց, որոնք անտարբեր են աղքատի ու կարիքավորի հանդեպ: Քրիստոս ցույց է տալիս բոլոր ժամանակների ու ազգերի գլխավոր մեղքը՝ անգթությունը: Կիսամեռ վիճակում հայտնված մարդուն ձեռք մեկնեց սամարացին, որը գթասրտության օրինակ հանդիսացավ: Գթասրտությունը երկինքն ու երկիրն է միավորում, այն կարող է անգամ լեռներ տեղաշարժել:
Եկեղեցու համայնքային կյանքից ներս գթասրտության արտահայտություն են սոցիալական ծրագրերը, որ կյանքի են կոչվում գթասիրտ անձանց նվիրատվություններով: Սեպտեմբերի 18-ին Զորավոր Ս. Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյանը, սոցիալական ծրագրերի շրջանակներում, Ավետիսյան Արուսյակին (63տ.) հանձնեց դրամական օգնություն (100 ԱՄՆ դոլար), որ տրամադրել էր ամերիկաբնակ Կարեն Վարդանյանը: Տիկին Արուսյակն իր տղայի և երեք թոռների հետ բնակվում է ք. Էջմիածնի Լերմոնտով 24-բ հասցեում: Նրա թոռներից երկուսը հաճախում են Էջմիածնի Հայ Միասնության Խաչի Մաչանենց արվեստաց դպրոցի նկարչության և արտթերապիայի դասարաններ: Տիկին Արուսյակը պատմեց, որ երկար տարիներ ինքն է թոռների խնամքով զբաղվում, քանի որ հարսը լքել է ընտանիքը ու հեռացել: Ընտանիքն արդեն երկու ամիս է, որ ֆինանսական և հոգեբանական դժվարին կացության մեջ է: «Երկու ամիս առաջ աշխատանքի ժամանակ տղաս ընկել էր աղբատար մեքենայի վրայից և գանգուղեղային վնասվածք ստացել: Բարդ վիրահատությունը հաջող էր անցել, բայց նա դեռ ի վիճակի չէ աշխատելու, քայլելիս գլխապտույտ է ունենում և դեռ երկար ժամանակ պետք է բուժումներ ստանա: Մեծ պարտքերի մեջ ենք հայտնվել և առ այսօր դեռ պարտքով գումար ենք վերցնում՝ դեղորայք գնելու համար: Մյուս տղաս և երկու աղջիկներս քիչ չափով, բայց հնարավորինս օգնում են մեզ, շատերին եմ դիմել օգնության համար, բայց ապարդյուն: Ընտանեկան նպաստի և իմ կենսաթոշակի գումարը չի բավարարում տղայիս անհրաժեշտ դեղորայքը գնելու համար: Շատ շնորհակալ եմ Վարդանյան ընտանիքին, որ օգնության ձեռք մեկնեց իմ ընտանիքին»,- ասաց տիկին Արուսյակը:
Կարինե Սուգիկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի