Մի անգամ աշակերտները ծեր վանականի մոտ եկան ու հարցրեցին.
- Ինչո՞ւ են վատ հակումները հեշտությամբ տիրում մարդուն, իսկ լավերը՝ դժվարությամբ և չեն հաստատվում նրա մեջ:
- Ի՞նչ կպատահի, եթե առողջ սերմը արևի տակ թողնես, իսկ հիվանդը հողի մեջ թաղես,- հարցրեց ծերը:
- Եթե լավ սերմն առանց հողի թողնես, ապա կմեռնի, իսկ վատ սերմը կաճի, հիվանդ ծիլ ու պտուղ կտա,- պատասխանեցին աշակերտները:
- Մարդիկ հենց այդպես են վարվում. բարի գործերը գաղտնի գործելու և բարի մտքերը հոգում աճեցնելու փոխարեն, ի ցույց են դնում դրանք և այդպիսով՝ ոչնչացնում: Իսկ իրենց թերություններն ու մեղքերը հոգու խորխորատներում են թաքցնում, որպեսզի ուրիշները չտեսնեն: Այնտեղ դրանք աճում են ու կործանում մարդուն: Իսկ դուք իմաստուն եղեք:
Շնորհակալություն հայտնեցին աշակերտները խրատի համար ու հեռացան մտորելու:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի