Հայրերի կենցաղավարության մասին

Քաղաքներից մեկի եպիսկոպոսը վախճանվեց, և այդ կողմե­րի մարդիկ հավաքվելով՝ գնացին արքեպիսկոպոսի մոտ և աղաչեցին նրան, որպեսզի ննջածի փոխարեն նոր եպիսկոպոս ձեռնադրի իրենց համար: Արքեպիսկոպոսն ասաց նրանց. «Տվե՛ք ինձ մի մարդու, որի մասին դուք կվկայեք, թե ունի զորություն` հովվելու Քրիստոսի հոտը իմաստությամբ, և ձեզ համար եպիսկոպոս կձեռնադրեմ»: Իսկ նրանք ասացին. «Մենք ոչ ոք չունենք, այլ դո՛ւ տուր մեզ` ում կերաշխավորի Աստծո հրեշտակը»: Արքեպիսկոպոսն ասաց նրանց. «Դուք ամե՞նքդ եք այստեղ»: Նրանք ասացին` ո՛չ: Ասաց նրանց. «Գնացե՛ք, հավա­քե՛ք ամենքին և եկե՛ք այստեղ, որպեսզի հասարակական հարցմամբ և վկայմամբ ընտրեք` ում ձեռնադրենք եպիսկոպոս»: Եվ նրանք գնա­ցին, ամենքին հավաքեցին և եկան նրա մոտ: Արքեպիսկոպոսը դարձ­յալ հարցրեց. «Այժմ ամե՞նքդ եք այստեղ»: Նրանք պատասխանեցին. «Փոքրերից մեկը օթևանատեղում նստած՝ մեր ավանակներն է պա­հում, իսկ մնացած ամենքս այստեղ ենք»: Արքեպիսկոպոսն ասաց. «Հիմա ինչ որ ասեմ ձեզ` կհնազանդվե՞ք»: Եվ նրանք ասացին. «Այո՛, հոժարությամբ կհնազանդվենք»: Այնժամ պատվիրեց կանչել նրան, որ ավանակներն էր պահում: Երբ նա եկավ, նրան եպիսկոպոս ձեռ­նադրեց և տվեց նրանց, իսկ նրանք խնդությամբ ու մեծ պատվով ընդունելով` գնացին իրենց տեղը, ինչպես որ խոստացել էին պատ­վել նրան որպես Աստծո սրբի: Եվ մի անգամ սաստիկ երաշտ եղավ այդ երկրում, և այն եպիսկոպոսը երաշտը վերացնելու համար աղա­չեց Աստծուն: Աստված ասաց նրան. «Քո միաբանության հետ գնա՛ կանգնիր քաղաքի դռների մոտ, և ով առաջինը մտնի քաղաք` բռնի՛ր նրան, որ աղոթք մատուցի Ինձ, և անձրև կտամ ձեզ»: Լսելով այս խոսքը` իր միաբանության հետ շուտափույթ գնաց ու նստեց քաղա­քի դռան մոտ: Եվ ահա տեսավ՝ մի սև հնդիկ կրոնավոր էր գալիս` աղքատ, և փայտը ուսին բարձած` բերում էր քաղաք` վաճառելու: Եպիսկոպոսը հապշտապ վեր կենալով՝ կանգնեցրեց նրան և բեռը ու­սից ցած առավ ու ասաց նրան. «Ո ՜վ որդյա՛կ, հակառակ մի՛ կե­նա, Աստծուց է հրամայված քեզ՝ աղոթելու աղաչել Տիրոջը, որպեսզի անձրև տա երկրին, քանզի փչացավ նրա ողջ բերքը»: Իսկ նա թեև չէր կամենում` պատկառելով իր ողջ խոնարհությամբ, սակայն հրամանին հակառակ չկանգնեց, և երբ սկսեց աղոթել, բացվեցին երկնքի դռնե­րը, և սաստիկ անձրև եկավ` մինչև որ դաշտերն ամբողջ ողողվեցին, ապա կրկին աղոթելով՝ դադարեցրեց անձրևը, որպեսզի երկիրը չհե­ղեղվի: Եվ եպիսկոպոսը, բռնելով այդ ծերին, աղաչեց նրան և ասաց. «Ի սեր Աստծո, բարի եղի՛ր, պատմի՛ր ինձ քո կենցաղավարության մասին՝ հօգուտ բազմաց, գուցե շատերը նախանձախնդիր լինեն քո բազում գործերի հանդեպ»: Ասաց նրան ծերը. «Թողությո՛ւն շնորհիր ինձ, տե՛ր, ահա ինչպես տեսնում ես` ամեն օր ելնում եմ և մի քիչ փայտ շալակելով՝ բերում եմ այստեղ և վաճառում, և այդ գումարով իմ կարիքներն եմ հոգում, իսկ երեկոյան գնում եմ եկեղեցի և մնում եմ այնտեղ` ողջ գիշեր սգալով իմ մեղքերը: Իսկ եթե ձմռանը օրեր են լինում, որ փայտ բերել չեմ կարողանում, ոչինչ չեմ ճաշակում այդ օրերին. ահա այսպիսին է իմ կյանքն արդեն քառասունյոթ տարի»: Եվ եպիսկոպոսն ու ողջ միաբանությունը լսելով այս` մեծապես շահեցին և փառք մատուցեցին Աստծուն:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016