Ոմն կույս իր կյանքի բոլոր օրերն ապրեց իր մոր մոտ, և նրա վարքն այսպիսին էր. ողջ օրը պահեցողություն էր անում և կտավ գործում: Եվ սա արժանի եղավ ընդունելու Աստծո շնորհները: Նեղոս գետի մոտ երկու գյուղեր կային, և ուզում էին պատերազմել միմյանց հետ ջրաբաշխության համար, և շատերն էին մեռնում այս ջրաբաշխության պատճառով: Մի գյուղն ավելի հզոր էր, քան մյուսը, և կամեցան երկու գյուղերը իրար դեմ դուրս գալ` սրանք այս կողմից, նրանք` այն՝ կոտորելու միմյանց: Երանելի կույսին հայտնվեց Աստծո հրեշտակը և ասաց նրան. «Կանչե՛լ տուր երկու գյուղերի ծերերին և ասա՛ նրանց. «Ելե՛ք նրանց դեմ և պայքարե՛ք, որպեսզի բոլորը չկոտորվեն»: Երբ լսեցին այդ գյուղի ծերերը, մեծ երկյուղով ահաբեկվեցին, ընկան կույսի ոտքերը, աղաչեցին նրան և ասացին. «Մենք չենք համարձակվում նրանց դեմ կանգնել, քանզի գիտենք նրանց կատաղությունը, փրկի՛ր մեզ մահվանից և բարի անուն կունենաս ողջ Եգիպտոսում»: Իսկ սուրբ կույսը չկամեցավ ընդառաջ դուրս գալ նրանց, այլ բարձրացավ իր տան կտուրը, կանգնեց աղոթքի առ Աստված և ասաց. «Տե՛ր ամենակալ, լսի՛ր քո աղախնի ձայնը, թո՛ղ ելնեն իմ աղերսանքները Քո առջև, Քո զորությամբ ե՛տ դարձրու նրանց այնտեղից, որտեղից դեռ գալիս են»: Եվ մինչ սուրբ կույսը աղոթքի էր կանգնած, գյուղից երեք մղոն հեռավորության վրա նրանք կանգ առան, ինչպես որ խնդրեց սուրբ կույսն Աստծուց: Եվ հայտնություն եղավ նրանց և ասվեց. «Կույսի աղոթքները արգելեցին ձեզ»: Եվ հավատացին Աստծուն և եկան ու մկրտվեցին սուրբ կույսի ձեռքով:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի