25 Նոյեմբեր, Բշ
Այս վանքի հայրերը մեզ պատմեցին մեկ այլ ծերի մասին և ասացին, թե մի մենակյաց կար` Պողոս անունով, հռոմեացի. սա մի անգամ գրաստներով բեռ տարավ, և իջևանատանը նրա ջորին` սատանայի ազդմամբ` կոխռտեց ու սպանեց մի փոքրիկ տղայի: Հույժ տրտմեց այս դեպքի վրա հայր Պողոսը և առանձնացավ անապատի մի վայրում, որ կոչվում է Հարոնան, և այնտեղ լռության մեջ ճգնում էր անապատականն ու ողբում էր մանուկի համար` ասելով. «Ես սպանեցի մանկանը, և իբրև մարդասպան` պիտի դատապարտվեմ»: Մերձակայքում մի առյուծ կար, և Պողոսը միշտ գնալով առյուծի որջը՝ գրգռում ու զայրացնում էր նրան, որպեսզի ուտեր իրեն: Երբ տեսավ՝ չի լինում, ինքն իրեն ասաց. «Ննջեմ առյուծի արահետի վրա, և երբ գնա գետը` ջուր խմելու, գտնի ինձ և ուտի»: Երբ պառկեց, ոչ շատ ժամանակ անց եկավ առյուծը՝ կատարելապես անմռունչ, մարդու նման, առանց կոխելու, ցատկեց նրա վրայով և ամենևին չմերձեցավ նրան: Այնժամ ծերը հասկացավ, որ Աստված թողություն շնորհեց իր մեղքերին, և դառնալով` եկավ մեր վանքը և ամեն ինչ պատմեց` ի շահ և ի հաստատություն:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի