Ոմն եղբայր հարցրեց հայր Պիմենին. «Իմ հոգին վնասվում է իմ վարդապետի մոտ, շարունակե՞մ մնալ նրա մոտ»: Ծերը գիտեր, որ նա վնասվում է, բայց զարմացած նրա հարցումի վրա, թե` մնա՞մ նրա մոտ, պատասխանեց. «Եթե կամենում ես, մնա»: Նա գնաց և մնաց նրա մոտ, հետո դարձյալ եկավ, թե` հոգիս վնասվում է, բայց ծերը չասաց` հեռացի՛ր նրանից: Իսկ երրորդ անգամ գալով` ասաց. «Գիտցի՛ր, որ այլևս չեմ մնա նրա մոտ»: Հայր Պիմենն ասաց նրան. «Ահա հիմա կապրես, գնա՛ և մի՛ նստիր նրա մոտ»: Եվ հայր Պիմենն ասաց նրան. «Ո՞վ է այն մարդը, որ երբ տեսնի իր հոգու վնասը, հարցման կարիք կունենա: Ծածուկ խորհուրդների մասին է հարկավոր հարցնել, քանզի դա միայն ծերերին է վերապահված քննել, իսկ հայտնի մեղքերի մասին պետք չէ հարցնել, այլ հարկավոր է շուտափույթ կտրել հեռացնել»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016