Հուսահատության դևերով շրջապատված մի վանական եկավ աբբա Սերաֆիմի մոտ: Նրա վիճակը տեսնելով՝ ծերն ասաց.
- Եղբա՛յր, նախ մի կողմ թող տագնապներդ, պառկիր այս խսիրի վրա և թուլացրու մարմինդ: Այնուհետև ազատ ասա այն ամենն, ինչ տեսնում ես քո հուսահատության մեջ:
- Նախ և առաջ, հա՛յր, տեսնում եմ, որ խցիդ առաստաղն իսկապես սպիտակեցնելու կարիք ունի:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի