Ինչպես երջանկություն գտնել

Գյուղում մի պատանի էր ապրում: Ողջ օրը նստում էր տանն ու ոչինչ չէր անում:

Մի անգամ նա մորը հարցրեց.

- Ինչպե՞ս գտնեմ երջանկությունս:

- Որդի՛ս, գնա դաշտ ու ինչ բռնես, դա էլ քո երջանկությունը կլինի,- պատասխանեց մայրը:

Պատանին դուրս եկավ դաշտ ու տեսավ մի ձիու քուռակ է վազում: Նետվեց նրա ետևից, բայց չհասավ: Թփերի տակից մի նապաստակ դուրս թռավ: Վազեց, որպեսզի բռնի՝ չբռնեց: Տեսավ աղավնի է թռչում, վազեց նրա ետևից, բայց ավաղ, թռավ, հեռացավ:

Նայեց պատանին ու տեսավ մի ագռավ որդեր է փնտրում հողի տակ: Քանի որ ոչինչ չուներ անելու երկարեց ձեռքն ու բռնեց նրան:

- Մի՞թե դու ես իմ երջանկությունը,- հարցրեց ագռավին:

- Ոչ,- պատասխանեց ագռավը,- ինձնից ի՞նչ երջանկություն: Սակայն կարող եմ հուշել, թե ինչպես որսաս երջանկությունդ:

- Ինչպե՞ս,- հարցրեց պատանին:

- Բուրավետ չոր խոտ լցրու բակում, քուռակը կմոտենա խոտն ուտելու ու ինքը կցանկանա քեզ մոտ մնալ: Քաղցր գազար վերցրու ու ցանկապատի մոտ դիր: Նապաստակը վազելուց կտեսնի գազարն ու ձեռնասուն կդառնա: Բակում ցորենի հատիկներ շաղ տուր՝ աղավնին կթռչի կգա ու տանիքիդ տակ բույն կհյուսի:

- Իսկ մի՞թե դա երջանկություն է,- զարմացավ պատանին:

- Իսկ երջանկությունը հետո կլինի: Երբ բակի մոտով մի բարի ու գեղեցիկ աղջիկ կանցնի, կտեսնի, թե ինչպես ես քուռակին, նապաստակին ու աղավնուն կերակրում, կսիրի քեզ ու կհամաձայնվի կինդ դառնալ:

«Աստծու արքայությունը դրսից տեսանելի կերպով չի գալիս, և չեն ասի, թե՝ ահավասիկ այստեղ է կամ այնտեղ» (Ղուկ. 17:21, 22)

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի