Հայր Սերապիոնը պատմեց, թե. «Երբ երիտասարդ էի և հայր Թեովնայի մոտ էի, հաց ուտելիս մի պաքսիմատ էի դնում ծոցս և գաղտնի ուտում: Օրերից մի օր ոմն ծեր եկավ իմ վարդապետի մոտ՝ հոգևոր օգտի համար: Այլևայլ բաների շարքում իմ վարդապետը հիշեց նաև այս, թե ոչ մի բանի վրա Աստված այնպես չի բարկանում, ինչպես այն բանի վրա, երբ մեկն իր հոգևոր հորից որևէ բան է ծածկում: Երբ ես լսեցի այս, խռովք ապրեցի, հանեցի պաքսիմատը ծոցիցս և նրա ոտքերն ընկնելով` լացով խոստովանեցի, իսկ իմ ծերն ինձ բարձրացրեց և ասաց. «Քրիստոս Աստված ազատի քեզ այդ մեղքի ծառայությունից»: Դևը ճչալով հրի պես դուրս ելավ իմ ծոցից, և տունը լցվեց ծխով ու ծծումբի հոտով: Իսկ իմ վարդապետն ինձ ասաց. «Ահա՛ իմ Աստված տվեց քեզ իր Արքայությունը, որովհետև անսացիր իմ խոսքերին»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի