Կամապաշտության մասին

Մի մարդ իր կնոջ հետ արտերի մոտով անցնելիս նրան ասաց.

-Տեսնո՞ւմ ես, ինչպես են արտերը գեղեցկապես ու պատշաճաբար հնձել:

-Հնձած չէ, այլ խուզած,- հակառակվեց կինն ամուսնու խոսքին:

Եվ այսպես ամուսինն ասում էր, թե հնձած է, կինը պնդում էր, թե խուզած է. ամուսինը բարկանալով նրան ջուրը նետեց: Արդ, երբ կինն այլևս չէր կարողանում  խոսել, հանեց ձեռքը ջրից, մատներով մկրատի ձևով նշան տվեց` ցույց տալով մինչև ի մահ, թե արտը խուզած է:

††† 

Դարձյալ, մի ուրիշ մարդ խիստ ինքնահավան ու կամապաշտ կին ուներ: Երբ սա ընկավ գետն ու խեղդվեց, և ամուսինը նրան փնտրում էր ջրին ընդառաջ գնալով, մարդիկ հարցրեցին.

-Ինչո՞ւ ես ջրին ընդառաջ փնտրում:

Նա պատասխանեց.

-Իմ կինը մշտապես ինձ հակառակվում էր խոսքով ու գործով. արդ, ինչպես որ կենդանության ժամանակ էր անում, կարծում եմ նույնը մահից հետո է անելու, և այնպես եմ հավատում, որ ընդդեմ ջրի է գնացել:

Հայելի վարուց