Աբբա Պիմենը հարցրեց աբբա Նեսթերոնին, թե` «Որտեղի՞ց ուսանեցիր այդպիսի վարք, որ երբ միաբանությունում վշտացնում են քեզ, ոչինչ չես խոսում և լռությամբ տանում ես»: Եվ աբբա Նեսթերոնն ասաց. «Թողությո՛ւն տուր ինձ, հա՛յր, երբ եկա այս միաբանություն, մտքիս մեջ ասացի ինքս ինձ. «Դու և ավանակը մեկ եք. ինչպես ավանակը ծեծվելիս չի խոսում, անարգվելիս չի պատասխանում՝ նույնպես և դու, ինչպես սաղմոսում է ասվում «Որպես մի անասուն եղա քո առաջ, և ես ամենայն ժամ քեզ հետ եմ» (Սաղմ. ՀԲ 22-23)»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016