Խաղաղություն

Ադամանդագործը գալիս է ծեր վանականի մոտ և ասում.

- Նորից մեղք եմ գործել. առևտրի ժամանակ չկարողացա պահպանել արդարությունը և այժմ տագնապում եմ ու վհատվում, որ մեղանչեցի և Աստծո կամքով չգործեցի:

Վանականը պատասխանում է.

- Ինչ էլ լինի, երբեք մի կորցրու հոգու խաղաղությունը, որովհետև այն օգնում է կանգնել և ապաշխարությամբ Աստծուն մոտենալ: Այն բխում է խոնարհությունից և Աստծու սիրուց: Խաղաղությունը հոգու առագաստն է, որ մղում է առաջ շարժվել և մեղքի ու փորձության ալիքների քմահաճույքին չմատնվել: Երբ թանկարժեք քարն ընկնում է փոշու, ցեխի, տիղմի մեջ, կորցնում է փայլը, սակայն չի դադարում թանկարժեք քար լինել: Եվ երբ ջրով մաքրվում է, կրկին փայլում է: Հոգու խաղաղությունը պետք է նման լինի այդպիսի թանկարժեք քարի, որը երբեք չի կորցնում իր էությունը և արժեքը:

Հովհաննես Մանուկյան