Մի մարդ անցնում էր մի տան մոտով և մի ծեր կնոջ տեսավ ճոճաթոռին նստած, նրա կողքին նստած ծերունին թերթ էր կարդում, իսկ նրանց մեջտեղը մի շուն էր պառկել և կաղկանձում էր՝ կարծես թե ցավից: Նրանց մոտով անցնելիս մարդը զարմացավ, թե շունն ինչու է կաղկանձում:
Հաջորդ օրը նա կրկին անցավ այդ տան մոտով: Եվ կրկին տեսավ ծեր զույգին՝ իրենց ճոճաթոռներին նստած, և նրանց մոտ պառկած շանը, որ նույն խղճալի ձայներն էր արձակում: Շվարած մարդն ինքն իրեն խոստացավ, որ եթե շունը վաղն էլ այդպես կաղկանձի, ապա զույգին կհարցնի նրա մասին: Երրորդ օրը տեսարանը կրկնվեց: Մարդն այլևս չհամբերեց:
- Ներեցեք, տիկի՛ն,- դիմեց նա ծեր կնոջը,- ի՞նչ է պատահել ձեր շանը:
- Նրա՞ն,- հարցրեց կինը,- նա մեխի վրա է պառկած:
Մարդն ավելի շփոթվեց:
- Եթե նա մեխի վրա է պառկած և ցավ է զգում, ապա ինչո՞ւ տեղից վեր չի կենում:
Ծեր կինը ժպտաց ու պատասխանեց.
- Նշանակում է նրա համար ցավոտ է այնքան, որպեսզի կաղկանձի, բայց ոչ այնքան, որ շարժվի տեղից:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի