23 Նոյեմբեր, Շբ
Մի հարուստ հացավաճառ կարգադրեց քաղաքի ամենաաղքատ ընտանիքների երեխաներին իր մոտ բերել: Երբ երեխաները հավաքվեցին, ասաց. «Այս զամբյուղի մեջ մեկական հաց կա յուրաքանչյուրիդ համար: Ամեն մեկդ մի հաց վերցրեք, իսկ վաղը կրկին եկեք, և ես ձեզ կրկին հաց կտամ»: Նույն պահին զամբյուղի շուրջ համարյա ծեծկռտոց սկսվեց: Յուրաքանչյուրը փորձում էր ավելի մեծ հաց վերցնել, և վերցնելով, երեխաները վազելով հեռացան՝ մոռանալով նույնիսկ շնորհակալություն հայտնել հացավաճառին: Եվ միայն շատ վատ հագնված մի փոքրիկ աղջիկ լուռ կանգնած էր մի կողմում և սպասում էր, որ բոլորը հեռանան: Հետո նա մոտեցավ, վերցրեց զամբյուղի հատակին մնացած ամենափոքր հացը, համբուրեց հացավաճառի ձեռքն ու տուն գնաց: Հաջորդ օրը պատկերը կրկնվեց: Բայց երբ աղջկա մայրը տանը կտրեց հացը, դրա ներսում արծաթե դրամներ գտավ: Աղջիկն այդ դրամները բերեց հացավաճառին, իսկ նա ասաց. «Դա պատահականություն չէ, փոքրի՛կս: Ես հատուկ եմ դրանք ամենափոքր հացի մեջ դրել, որպեսզի պարգևատրեմ քեզ»:
Շատ մարդիկ վստահեցնում են, որ կարող են իրենք իրենց պաշտպանել: Իսկ խոնարհներին Աստված է օգնում:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի