Խոստովանություն բանջարանոցի համար

Պաիսոս Աթոսացին պատմում էր, որ մի անգամ, երբ իր բանջարանոցն էր փորում, որպեսզի լոլիկի մի քանի թուփ տնկի, ապա նրա մոտ եկած այցելուներից մեկը հարցրեց.

- Ի՞նչ ես անում:

- Խոստովանեցնում եմ բանջարանոցս:

- Ինչպե՞ս թե,- ապշեց այցելուն,- մի՞թե բանջարանոցն էլ է խոստովանության կարիք զգում:

- Իհա՛րկե զգում է: Ես համոզվել եմ, որ երբ հողը մաքրում եմ քարերից, մոլախոտերից, փշերից և այլն, ապա այն բանջարեղենը, որ հողը ծնում է, կարծես հատուկ ընտրված լինի՝ առողջ ու ամուր: Իսկ եթե բանջարանոցն առանց խոստովանության թողնես, ապա լոլիկներն ինչ-որ անհաս, դեղնած ու սմքած են լինում:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի