Ների՛ր ինձ, եղբա՛յր

Երկու եղբայրներ կային, երկուսն էլ վանական էին, սակայն ողջ ժամանակ վիճում էին: Յուրաքանչյուր վեճից հետո կրտսեր եղբայրը գնում էր ավագից ներողություն խնդրելու.

- Ների՛ր ինձ, եղբա՛յր:

Բայց ավագ եղբայրը խիստ բնավորություն ուներ: Ո՛չ ներողություն խնդրել գիտեր, ո՛չ էլ՝ ներել:

Եվ ահա՛ մի օր էլ կրտսեր եղբայրը հեռացավ վանքից ու կորավ: Մեկ օր չկա, երկու օր: Այդպես մի շաբաթ անցավ: Ավագ եղբայրն անհանգստացավ. միգուցե ինչ-որ բա՞ն է պատահել եղբորն, իսկ ինքը չի հասցրել ներողություն խնդրել: Եվ գնաց նրան որոնելու:

Շատ բնակավայրերով անցավ, ամենուր հարցրեց, թե չե՞ն տեսել արդյոք իր եղբորը: Շատերին իր հարցերով ձանձրացրեց, մարդիկ նյարդայնանում էին, վռնդում նրան: Այդ պատճառով էլ սովորեց իր հարցումները հետևյալ բառերով սկսել.

- Ներեցե՛ք ինձ, եղբայրնե՛ր… Ների՛ր ինձ, եղբա՛յր… Ների՛ր ինձ, քո՛ւյր…

Այդպես մի քանի տարի անցկացրեց որոնումների մեջ, սակայն կրտսեր եղբորը չգտնելով՝ որոշեց վանք վերադառնալ: Թակեց դարպասը: Երբ բացեցին՝ «Ների՛ր ինձ, եղբա՛յր…» բառերով մտավ ներս:

- Դու էլ ինձ ների՛ր, եղբա՛յր,- լսեց ի պատասխան:

Բացողը կրտսեր եղբայրն էր:

 

 

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի  

23.10.21
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․