Ոմն եղբայր ընկավ պոռնկության պատերազմի մեջ: Երբ անցնում էր եգիպտական մի գյուղով, տեսնելով հեթանոսների մի քուրմի աղջկա` սիրահարվեց նրան և նրա հորն ասաց. «Քո դստերը կնության տո՛ւր ինձ»: Քուրմն ասաց. «Չեմ կարող նրան քեզ տալ, մինչև չհարցնեմ իմ աստվածներին»: Գնալով դևի մոտ` նրան ասաց. «Ահա մի մենակյաց իմ դստերն ուզում է կնության առնել»: Դևն ասաց. «Քննի՛ր նրան, տես՝ կուրանա՞ իր Աստծուն, մկրտությունը և մենակեցության ուխտը»: Եվ քուրմը գալով՝ հարցրեց. «Կուրանա՞ս մենակեցության ուխտդ և քո Աստծուն»: Եվ մենակյացը հանձն առավ: Քուրմը դարձյալ հարցրեց. «Կուրանա՞ս մկրտությունը, որով մկրտվեցիր»: Նա ասաց` այո՛: Եվ նույն պահին էլ քուրմը տեսավ, որ սուրբ Հոգին՝ ինչպես աղավնի, ելավ նրա բերանից և թռավ երկինք: Եվ քուրմը, գնալով դևի մոտ, ասաց նրան. «Քո երեք պահանջներն էլ հանձն առավ»: Դևն ասաց. «Քո դստերը մի՛ տուր նրան, քանզի նրա Աստվածը չի հեռացել նրանից, այլ այժմ էլ օգնում է նրան և կընդունի նրա ապաշխարությունը»: Քուրմը գալով՝ նրան ասաց. «Չեմ կարող իմ դստերը տալ քեզ, որովհետև քո Աստվածը այժմ էլ քեզ հետ է և չի հեռացել քեզանից, այլ օգնում է քեզ»: Եվ եղբայրը, լսելով այս, ինքն իր մեջ ասաց. «Այսքա՜ն բարություն ունի Աստված իմ հանդեպ, իսկ ես` երախտամոռս, ուրացա թե՛ Նրան, թե՛ սուրբ մկրտությունը, թե՛ մենակեցության ուխտս, սակայն բարերար Աստված դարձյալ օգնում է ինձ»: Եվ իր հոգու մեջ զգաստացած՝ զորացավ եղբայրը, գնաց անապատ՝ մի մեծն ծերի մոտ, և պատմեց նրան ողջ եղելությունը: Եվ ծերը նրան ասաց. «Նստի՛ր այստեղ՝ ինձ մոտ, երեք շաբաթ պահեցողություն արա՛, և ես քեզ հետ միասին քեզ համար կաղաչեմ Աստծուն»: Եվ ճգնեց ծերը եղբոր համար, աղաչեց Աստծուն և ասաց. «Աղաչում են քեզ, Տե՛ր Աստված, շնորհի՛ր ինձ այս հոգին և ընդունի՛ր նրա ապաշխարությունը»: Եվ Աստված լսեց նրան: Առաջին շաբաթն ավարտելուց հետո եկավ ծերը եղբոր մոտ և հարցրեց նրան. «Տեսա՞ր որևէ բան, թե՞ ոչ»: Եղբայրն ասաց. «Այո՛, տեսա աղավնուն վերին բարձունքներում, որ գալիս էր դեպի իմ գլուխը»: Ծերն ասաց. «Նայի՛ր քո հոգու մեջ և անդադար աղաչի՛ր Աստծուն»: Երկրորդ շաբաթ դարձյալ եկավ ծերը և հարցրեց. «Տեսա՞ր ինչոր բան»: Եղբայրն ասաց. «Տեսա աղավնուն, որ իմ գլխին մոտ էր եկել»: Ծերը կրկին պատվիրեց. «Արթո՛ւն կաց և անդադար աղո՛թք արա»: Երրորդ շաբաթի ավարտից հետո, երբ ծերը դարձյալ եկավ և հարցրեց, թե` ի՞նչ տեսար, նա ասաց. «Տեսա աղավնուն, որ եկավ և նստեց իմ գլխին, ձգեցի ձեռքս, որ բռնեմ նրան, իսկ նա՝ թևելով մտավ իմ բերանը»: Եվ ծերը, գոհանալով Աստծուց, եղբորն ասաց. «Ահա Աստված ընդունեց քո ապաշխարությունը. այսուհետև պահպանի՛ր քո հոգին»: Եվ եղբայրն ասաց. «Այսուհետև ես քեզ հետ եմ, եղբա՛յր և հա՛յր իմ` մինչև իմ վախճանը փառավորելով Հիսուս Քրիստոսին հավիտյանս հավիտենից»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի