Սկիտեում՝ հայր Պափնոտիոսի մոտ, մի եղբայր էր բնակվում, որը պոռնկության այնպիսի պատերազմ ուներ իր մեջ, որ մինչև անգամ ասաց. «Եթե տասը կին էլ ունենամ, չեն կարողանա բավարարել իմ ցանկությունը»: Իսկ ծերը նրան ասաց. «Մի՛ արա այդ, որդյա՛կ, քանզի դա դևերի պատերազմ է»: Սակայն նա չհնազանդվեց, այլ գնաց Եգիպտոս և միացավ կնոջ հետ: Մի անգամ հայր Պափնոտիոսը, ինչ ինչ գործերով գալով Եգիպտոս, հանդիպեց նրան, որ կավե անոթներ էր բարձած տանում: Ծերը, սակայն, չճանաչեց նրան, քանզի հույժ աղքատ էր, ընկճված, մերկ, բոկոտն և ամբողջովին փոշեկոլոլ: Սակայն նա ճանաչեց ծերին և լալագին ասաց. «Ես քո աշակերտն եմ»: Երբ ծերը տեսավ նրան այդչափ անարգ տեսքով, ողբաց և ասաց. «Ինչպե՞ս թողեցիր քո պատվական վիճակն ու ընկար այդ անարգ վիճակի մեջ: Իսկ հիմա ճիշտն ասա՛ ՝ ունեցա՞ր տասը կին»: Իսկ նա, ի խորոց սրտի հառաչելով, ծերին ասաց. «Թո՛ղ այդ, հա՛յր, մի կին ունեցա, և մեծամեծ չարիքների մեջ եմ, որովհետև չկարողացա հացով կշտացնել նրան»: Ծերը նրան ասաց. «Ե՛կ դարձյալ իմ հետևից»: Երիտասարդն ասաց. «Ինձ ապաշխարության հնար կա՞»: Ծերն ասաց. «Այո՛, այն էլ շատ մեծ»: Երբ եղբայրը լսեց այս, ընկավ ծերի հետևից և գնաց. և դարձավ ընտիր ճգնավոր:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի