Հայր Մատոյեն ասաց, թե իր մոտ եկավ մի եղբայր և հարցրեց, թե՝ եղբորը դատելն է ավելի չա՞ր, թե՞ պոռնկությունը: Ինքը նրան պատասխանեց. «Խիստ ծանր է այդ ասածդ, եղբա՛յր»: Եղբայրն ասաց. «Հապա ինչպե՞ս է, հա՛յր»: Ծերը նրան ասաց. «Ընկերոջը դատելը չար բան է, բայց հեշտ է բուժումը, քանզի նա, ով դատել է, կընկնի դատված ընկերոջ ոտքերը և կասի. «Թողությո՛ւն տուր ինձ», և նույն պահին էլ կսրբվի, իսկ պոռնկությունը բնական մահ է և դժվար քավելի»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016