Ջրհորի մոտ երեք կին հանդիպեցին: Նրանցից երկուսը սկսեցին առանց միմյանց հերթ տալու իրենց որդիներին գովել: Մեկն ասաց, որ իր որդին բոլորից գեղեցիկ է, ուժեղ և խելացի: Երկրորդը նույնը կրկնեց իր որդու մասին: Իսկ երրորդը լուռ կանգնած էր: Առաջին երկուսը հարցրեցին, թե ինչու է լռում և կինն ասաց, որ իր որդին սովորական տղա է, առանձնահատկությամբ աչքի չի ընկնում:
Կանայք լի դույլերով վերադառնում էին, երբ իրենց որդիներն հանդիպեցին ճանապարհին:
Առաջինի որդին բարձր ցատկում էր, ձեռքերի վրա քայլում, ծանր քարեր բարձրացնում, իսկ մայրը նայում էր ու գոհունակությամբ հրճվում: Երկրորդի որդին սոխակի պես երգում էր ու պարում: Նրա մայրն էլ էր շատ գոհ: Իսկ երրորդի որդին վազեց մոր մոտ, վերցրեց դույլերն ու տուն տարավ:
Ճամփեզրին մի ծերունի էր նստած: Առաջին երկու կանայք մոտ վազեցին նրան և խնդրեցին ասել, թե իրենցից որի որդին է ավելի լավը:
- Իսկ որտե՞ղ են ձեր որդիները, ես միայն մեկին տեսա,- ասաց ծերունին և մատնացույց արեց նրան, ով դույլերը տարավ:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի