Ոսկու պարկը

Մի կարիքավոր բանվոր լսում է, որ ծովափին կանգնած առագաստանավը լեցուն է ոսկու պարկերով և անարգել հնարավոր է գնալ և դրանք վերցնել: Վազելով շտապում է այդտեղ, որպեսզի առաջինն ինքը հասնի և տիրանա այդ գանձերին: Մի ծերունի նրան ասում է.

- Կա´նգ առ, լսե՞լ ես, որ քաղաքի հրապարակում Աստծո առաքյալն է եկել և մարդու փրկության ու կյանքի մասին է խոսում:

Բանվորն անտարբերությամբ պատասխանում է.

-Ես գտել եմ իմ փրկության գանձերը և շտապում եմ այնտեղ:

Երբ հասնում է, հապշտապ բարձրանում է նավը և փորձում վերցնել ոսկու հսկա պարկերը, բայց դրանք չափազանց ծանր են լինում և չի կարողանում: Մի տեսակ տարօրինակություն է զգում. նավում միայն ինքն է, իսկ ծովափին մի հսկայական ամբոխ է հավաքված և դեպի իրեն բղավում են` շտապ ա´փ իջիր, ա´փ իջիր...

Ոսկու շլացուցիչ փայլից ընդարմացած մարդն այդ խոսքերը լսելով ուշքի է գալիս և ոսկու պարկերը մի կողմ թողնելով փախչում` գոչելով.

-Տե´ր Աստված, խորտակվում եմ, փրկի´ր ինձ այս խորտակվող նավից...

Մեր իրականությունում շատ մարդիկ, երբ լսում են նյութական հնարավորությունների մասին, արագորեն սլանում են այդ ուղղությամբ` անտարբերությամբ անցնելով հոգևոր արժեքների մոտով: Սակայն մի՞թե նյութական այդ արժեքներն են նրանց հավիտենական մահից փրկելու և կյանք ու երջանկություն պարգևելու: 

Հովհաննես Մանուկյան