Պատերազմից վախեցած աղջիկը

Մի կին, իր դստեր ու մյուս փախստականների հետ միասին, պատերազմի ժամանակ ստիպված եղավ հեռանալ հարազատ վայրերից: Տեղի ունեցող ողբերգությունն ու սարսափը ջլատում էին նրանց հոգևոր ուժերը:

Մի անգամ մայրը նկատեց, որ երբեմն դուստրն օրվա ընթացքում երկար ժամանակով փակում է աչքերը:

- Ինչ է, ողջ օրը քնո՞ւմ ես, իմ անուշիկ,- անհանգստացավ նա:

- Ոչ, մայրիկ: Ուղղակի, երբ վախենում եմ՝ փակում եմ աչքերս: Ոչինչ չեմ տեսնում ու ավելի հեշտ է լինում:

«…մի՛ վախեցեք, որովհետև դուք շատ ավելի հարգի եք, քան ճնճղուկները» (Ղուկ. 12:7)։

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի