Քահանան և լոբին

Մեծ Պահքի առաջին օրը մի գյուղական քահանա գրպանը քառասունինը հատիկ լոբի լցրեց, որպեսզի ամեն օրը մեկը դեն նետելով որոշի պահքի վերջին օրը: Քահանայի հագուստը լվանալիս նրա կինը նկատեց, որ գրպանը լի է լոբով: «Տեր Հայրը սիրում է լոբի, բեր մի փոքր էլ ավելացնեմ, թող կուշտ ուտի»: Եվ այդպես էլ արեց: Քահանան ամեն օր մի լոբի էր գցում գրպանից, բայց այն այդպես էլ չէր վերջանում:

Մեծ Պահքն անցավ, բայց ոչ այդ գյուղի համար:

Եվ ահա, մի օր գյուղացիները հարցրեցին քահանային.

- Տե՛ր Հայր, ե՞րբ է վերջանալու Մեծ Պահքը:

- Գրպանիս լոբուն նայելով՝ դեռ շատ օր է մնացել:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի