Քրիստոսի սիրո օրենքին հետևող սիրիահայ ուխտավորները

Հոկտեմբերի 23-ին Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու սիրիահայ համայնքը ԱՀԹ առաջնորդական փոխանորդ գերաշնորհ Տեր Նավասարդ արք. Կճոյանի օրհնությամբ և սպասավոր Վաչագան սարկավագ Դոխոլյանի ուղեկցությամբ մեկնեցին ուխտագնացության Աբովյան քաղաքի Սբ. Հովհաննես եկեղեցի: Աղոթքի ճանապարհը միասին անցնելը և միասնական աղոթքը թվով 56 սիրիահայ ուխտավորների համար ուղղված էր Սիրիայում առևանգված հայորդիների վերադարձին և հիվանդների ապաքինմանը: Ճանապարհին ուխտավորների խնդրանքն էր, որ կյանքի Առաջնորդը, խաղաղության Պարգևիչը՝ Հիսուս Քրիստոս, հաջողի իրենց ընթացքը և առաջնորդի դեպի բարին, խաղաղությունը և արդարությունը: Աղոթքից հետո տիկնանց միության անդամ Սիրանուշ Գյումրույանը ներկայացրեց դեպի Աբովյան տանող ճանապարհի նախ Երևան քաղաքի հուշարձանների, այգիների հիմնադրման, ապա Կոտայքի թեմի հայտնի սրբավայրերի պատմություններին:

Սբ. Հովհաննես եկեղեցում միասնական աղոթքից հետո Վաչագան սարկավագը հոգևոր զրույց ունեցավ ուխտավորների հետ: Զրույցի ընթացքում նա անդրադարձավ Սբ. Հովհան Ոսկեբերանի հետևյալ խոսքին՝ «Եթե մարդն իրեն չվնասի, ոչ ոք իրեն չի վնասի» և այդ հատվածի մեկնությանը: Սարկավագը մեջբերեց աստվածաշնչյան հետևյալ կերպարներին. «Մարդկության թշնամին փորձեց վնասել Հոբ արդարին, բայց չկարողացավ, որովհետև Հոբն ինքն իրեն վնասել չկամեցավ: «Աղքատ Ղազարոս»-ի առակում աղքատությունը չվնասեց Ղազարոսին, այլ երանության արժանացրեց, քանի որ Ղազարոսն ինքն իրեն չվնասեց, այնինչ՝ հարստությունը վնասեց մեծահարուստին: Ի տարբերություն Քրիստոսին ուրացող Պետրոս առաքյալի՝ Տիրոջը մատնող Հուդան իրեն վնասեց: Ո՛չ հարստությունը և ո՛չ աղքատությունը, ո՛չ առողջությունը և ո՛չ հիվանդությունը չեն կարող օգնել մեզ, եթե ինքներս չցանկանանք մեզ օգնել»: Վաչագան սարկավագը նշեց, որ, ըստ Սբ. Հովհան Ոսկեբերանի, մարդուն վնասում է ոչ ուղղափառ դավանանքը և առաքինություններից հեռու կյանքը:

Զրույցի ավարտին բարեշնորհ սարկավագն ասաց. «Ուխտի նպատակն իրագործելով՝ աղոթենք Սիրիայում առևանգված հայորդիների, հիվանդների և այն ընտանիքների համար, որ հարազատներ են կորցրել, որպեսզի իրենք իրենց չվնասեն»: Միասնական աղոթքի կարևորության հետ կապված էլ նշեց. «Մեկ մոմն ավելի քիչ լույս է տալիս, քան մի քանիսը. միասնական աղոթքը միասին մի խնդրի մասին Աստծուն դիմելն է, ըստ եկեղեցու հայրերի խոսքի, միասնական աղոթքը զորեղ է: Չկա առանձնական աղոթք առանց ընդհանրականի և ընդհանրական աղոթք առանց առանձնականի»:

Եկեղեցում սիրիահայ ուխտավորներից Շողիկ Արաբաթլյան Զգուշյանը, Զարմինե Բանոյանը, Լուսի Բահարյանը շարականներ կատարեցին, իսկ «Տեր ողորմեա», «Քրիստոս ի մեջ», «Մարմին Տերունական» շարականները երգեցին բոլորը:

Ապա Սիրանուշն ուխտավորներին մանրամասնորեն ծանոթացրեց Սբ. Հովհաննես եկեղեցու ճարտարապետության, քանդակարգործության, որմնանկարչության պատմությանը և խորհուրդներին:

Եկեղեցուն կից աշնանային գույներով զգեստավորված այգում ուխտավորներն իրենց հանգիստն ունեցան, ուր և հնչեցրին հայկական ժողովրդական երգեր:

Ուխտավորներից Անիի աղոթքը և մեծ ցանկությունն է, որ Աստծո բժշկարար ձեռքը բոլոր հիվանդների վրա լինի. «Ինչպես ավետարանական առակում կինն ուրախացավ՝ կորցրած դրամը գտնելով, այնպես էլ տա Աստված, որ առևանգվածները վերադառնան իրենց ընտանիք, և բոլորն ապրեն կորցրածը գտնելու ուրախությունը»:

Ուխտավորներն որպես Քրիստոսի մարմնի՝ եկեղեցու անդամներ, նույն մարմնի մյուս անդամների ցավին ապրումակից լինելով, ապրեցին միասնական աղոթքի խորությունն ու զորությունը:

«Եթե միայն մեր անձերի համար խնդրենք, անձնասեր և անողորմ կլինենք, ուստի անհրաժեշտ է նաև այլոց համար աղոթել: Իսկ վերջինիս օգտակար լինելը ցույց է տալիս առաքյալի խոսքը. «Արդարի խոսքը հույժ զորավոր է օգնելու համար»» (Սբ. Գրիգոր Տաթևացի):

Կարինե Սուգիկյան