Սաղմոս ՁԲ

Ասափի օրհնության սաղմոսը: [Գերությունից] վերադարձից հետո ազգերը հավաքվեցին՝ պատերազմելու Երուսաղեմի դեմ, ինչն էլ Դավիթը Հոգով տեսնելով՝ ասաց.

1. Աստուած, ո՞ քեզ նմանիցէ. մի՛ լռեր և մի՛ դադարեր, Աստուած:

Աստվա՛ծ, ո՞վ է քեզ նման. Մի՛ լռիր ու կանգ մի՛ առ, Աստված:

Ո՞վ կարող է քեզ նման օգնական լինել մեզ մեծ պատերազմի ժամանակ: Նորից՝ ո՞վ է քեզ նման համբերատար, այլ այստեղ մի՛ լռիր և մի՛դադարիր լուծել մեր վրեժը:

2. Զի ահա թշնամիք քո գոչեցին, և ատելիք քո համբարձին զգլուխս իւրեանց:

Ահա թշնամիներդ աղաղակեցին, և ատելիներդ բարձրացրին իրենց գլուխները:

Միմյանց ձայն տվեցին նաև ատելիներդ, արդարև՝ հայտնի դարձան թշնամիներդ ու ատելիներդ, Երուսաղեմը հիմքից կառուցելու ժամանակ ծովի պես գոչեցին, և ալիքի պես խոյացան:

3. Ի վերայ ժողովրդեան քո խորամանկեցին զգիտութիւն. խորհեցան ի վերայ սրբոց քոց, և ասացին:

Քո ժողովրդի դեմ խորամանկություն մտածեցին, խորհուրդ արեցին քո սրբերի դեմ՝ ասելով.

Մեր մասին իմանալով խորամանկություն մտածեցին՝ ասելով. «Դուք չգիտեք, քանզի այլազգիները ձեր վրա պիտի հարձակվեն», և մեզ՝ Ղովտի որդիների համար, ասում են, մեծ սուգ է, ամովացիներն ու մովաբացիներն էին այսպես ասում և մտածում էին իրենց մեջ՝ ասելով.

4. Եկա՛յք սատակեսցուք զնոսա յազգաց, և մի՛ յիշեսցի անուն Իսրայէլի և ևս:

«Եկեք ազգերի միջից վերացնենք նրանց, որ այլևս Իսրայելի անունը չհիշվի»:

Թող այլևս չհիշվի որպես ազգ:

5. Խորհեցան միաբանութեամբ ի միասին. վասն քո ուխտ արարին:

Միաբանած՝ խորհեցին համատեղ, դաշինք կնքեցին քո դեմ:

Քո փառքը նվաստացնելու համար դաշինք կնքեցին միմյանց հետ:

6. Բանակք եդովմայեցւոց և իսմայելացիք, Մովաբ և հագարացիք:

Եդոմացիների բանակներն ու իսմայելացիները, մովաբացիներն ու հագարացիները:

Որոնք վրաններով բնակվում էին Իսավի կաղնու մոտ, որ աշխարհսիրության պատճառով Եդոմ կոչվեց. իսկ իսմայելացիները՝ Աբրահամի և Հագարի [սերունդն են], Մովաբը՝ Ղովտի, և հագարացիների, քանի որ Աբրահամից հետո Հագարը այլ մարդու հետ ամուսնացավ:

7. Գեբաղ՝ Ամովն՝ Ամաղէկ, և այլազգիքն ամենայն բնակչօքն հանդերձ Ծուրայ:

Գեբաղի, Ամոնի, Ամաղեկի բնակիչներն ու բոլոր այլազգիները՝ Տյուրոսի բնակիչներով հանդերձ:

Եսավի որդիներն են, ու բոլոր այլազգիները՝ փղշտացիներն են, որ ուրիշները պաղեստինացի են կոչում: Տյուրոսի բնակիչներով հանդերձ՝ փյունիկեցիները:

8. Նաև ասուր եկեալ էր ընդ նոսա. ամենեքեան սոքա զօրավիգն էին որդւոցն Ղովտայ:

Նաև Ասուրի բանակն էր եկել նրանց հետ. սրանք բոլորը զորավիգ էին Ղովտի որդիներին:

Ասուրի բանակն էր եկել՝ այն ժամանակվա ասորիների թագավորը: Սրանք բոլորը զորավիգ էին, քանզի նրանք հրահրեցին բոլորին:

9. Արա՛ զնոսա որպէս Մադիամ, որպէս Սիսարայ, որպէս զՅաբին ի ծործորան Կիսովնի:

Նրանց արա այնպես, ինչպես արեցիր Մադիամին, Սիսարային ու Հաբինին՝ Կիսոնի հեղեղատներում:

Հաբին արքայի իշխաններն էին, որ եկան Իսրայելի վրա Բարակ դատավորի օրոք: Կիսոնի հեղեղատներում. ուր ձորի հովտում կոտորվեցին, և սպանվեց Սիսարան՝ Մովսեսի աներ Քաբերի կնոջ՝ Հայելի ձեռքով:

10. Սատակեցան նոքա յականս Դովրայ, և եղեն որպէս զաղբ երկրի:

Նրանք կոտորվեցին Դորի ակունքներում և եղան ինչպես գետնի աղբ:

Դեբորան մարգարե էր և զորացրեց Բարակին: Ակունքներում՝ այն տեսնելով հոգու աչքերով, և եղան ինչպես գետնի աղբ, որ խառնվում է հողի հետ՝ պարարտացնելով երկիրը:

11. Արա՛ զիշխանս նոցա որպէս զՈվրէբն, Զէբն, զԶէբէէ, զՍաղմանա, և զամենայն իշխանս նոցա:

Նրանց իշխաններին արա՛ այնպես, ինչպես արեցիր Օրեբին, Զեբին, Զեբեին, Սաղմանային ու նրանց բոլոր իշխաններին:

Մեծագույն իշխաններ էին, որոնք բռնվեցին Գեդեոնի կողմից:

12. Ոյք ասացին՝ ժառանգեսցուք ի մեզ զսրբութիւն Աստուծոյ:

Որոնք ասացին. «Մեր ժառանգությունը դարձնենք Աստծու սրբարանը»:

Դևերը՝ [մարդկային] բնությանը, իսկ նրանք՝ Երուսաղեմը:

13. Աստուած իմ, արա՛ զնոսա որպէս զանիւ, որպէս զեղէգն առաջի հողմոյ:

Աստվա՛ծ իմ, նրանց արա՛ ինչպես անիվ, ինչպես եղեգ՝ քամու հանդեպ:

Որից շատ կրակ է թափվում և այրում սայլը ընթացքի ժամանակ, և եղեգն էլ քամու հանդեպ ուժգին շարժումից նույնպես բորբոքվում է, և ասում է՝ դրանցով շրջապատիր նրանց, և իրենց չարիքներով: Ոմանք ասում են, թե անիվն այստեղ փշի է նմանեցնում, որ կառքի ծայրին գտնվելով՝ չորանալով ընկնում է:

14. Որպէս հուր՝ զի այրէ զանտառս, որպէս բոց, զի կիզու զլերինս:

Ինչպես հուր, որ անտառն է այրում, ինչպես բոց, որ լեռներն է խանձում:

Ինչպես որ դա երբեմն տեղի է ունենում, երբ ուժեղ քամուց հրդեհ է առաջանում և այրում անտառները, և նրանց էլ, ասում է, անպտղության պատճառով իրենց իսկ չարիքներով հյուծիր, որպեսզի իրենց-իրենց ոչնչանան:

15. Այսպէս հալածեսցես զնոսա մրրկաւ քով. և բարկութեամբ քով խռովեցուսցես զնոսա:

Այսպես հալածի՛ր նրանց քո մրրիկով, ու քո բարկությամբ խռովեցրո՛ւ նրանց:

Նախ սպառնալիքով, ինչը մրրիկ է կոչում, և քո բարկությամբ խռովություն կգցես նրանց մեջ:

16. Լից զերեսս նոցա անարգանօք, և խնդրեսցեն զանուն քո, Տէր:

Նրանց երեսն անարգանքո՛վ պատիր, որ քո անունը փնտրեն, Տեր:

Որ ամոթահար ետ դառնան, փնտրեն և սովորեն, որովհետև քո անունը ահարկու է, քանզի Տեր է: Նորից՝ նրանց երեսը մոխրով պատված, արտասուքով թրջված թող լինի, և թող քո ողորմությունը փնտրեն ապաշխարությամբ:

17. Ամաչեսցեն և խռովեսցին յաւիտենից, և ամօթալից կորիցեն:

Թող ամաչեն ու խռովվեն հավիտյանս հավիտենից, և ամոթահար թող կորստյան մատնվեն:

Քո ահից և երկյուղից, և հավիտյանս հավիտենից, եթե չզղջան:

18. Ծանիցեն զի անուն քո Տէր է. և դու միայն Բարձրեալ ես ի վերայ ամենայն երկրի:

Թող իմանան, որ քո անունը Տեր է, և դու միակ Բարձրյալն ես ամբողջ երկրի վրա:

Իրենց կուռքերի և չաստվածների պես չէ, որ նվաստ են և անգո:

 

 

Վարդան Արևելցի, Մեկնութիւն Սաղմոսացն Դաւթի, Էջմիածին, 1797 թ.

Գրաբարից թարգմանեց Գայանե Թերզյանը