Սառած աշակերտները

Աշակերտները կծկվել էին, մի ոտքից մյուսն էին ցատկոտում՝ ծեր վանականին նայելով: Նա լուռ էր: Նրանք արդեն կապտել էին ցրտից, դողում էին ու վերջապես, երբ նրանց համբերությունը սահմանին հասավ՝ վանականն ասաց.

- Մրսում եք, որովհետև առանձին եք կանգնած: Իրար մոտ կանգնեք, որպեսզի ձեր ջերմությունը միմյանց փոխանցվի: Դրանում է կայանում քրիստոնեական սիրո էությունը:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի