Սառցակալած գետը

Մի անգամ ուսուցիչն ու աշակերտը զբոսնում էին գետափին:

- Ուսուցի՛չ, մարդիկ ինչո՞ւ չեն հասկանում միմյանց,- հարցրեց աշակերտը,- Նրանք փորձում են շփվել, փոխըմբռնման մասին գրքեր են կարդում, սակայն մի անտեսանելի պատի են դեմ առնում: Ինչո՞ւ է այդպես: Մի՞թե հնարավոր չէ դա սովորեցնել նրանց:

- Գնանք ինձ հետ,- ասաց ուսուցիչն ու սառույցի վրայով մինչև գետի մեջտեղի մասը քայլեց,- Ներքև նայիր: Ինչ-որ բան տեսնո՞ւմ ես:

- Ոչ: Ինչպե՞ս կարող եմ սառույցի միջով ինչ-որ բան տեսնել:

- Այնտեղ, սառույցի տակ քեզ անծանոթ մի ողջ աշխարհ կա: Հալեցրու սառույցն ու այն աշխարհին կյանք տվող ջուր կդառնա: Բայց, եթե այստեղ ջուր լցնես, ապա այն կսառչի ու էլ ավելի կամրացնի սառցե թագավորությունը: Այն սառույցը, որի մասին ասում ես, միայն սիրո օգնությամբ կարելի է հալեցնել:

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի