Երկու ծերունի հանդիպում են միմյանց: Մեկն այլայլված դեմքով ասում է.
- Տարեցտարի մեծանում ու մահվանն ավելի ենք մոտենում: Սակայն դու ինչքան մեծանում ես, այնքան առույգ, ուրախ ու իմաստուն ես դառնում, և մարդիկ քո կարիքն ու խորհուրդն ավելի են զգում, քան ինքդ նրանց աջակցությունն ու հոգատարությունը:
Մյուսը պատասխանում է.
- Քանի որ մշտապես ձգտում եմ հոգևոր կյանքով ապրել և Քրիստոսին նմանվել ու ինչքան մեծանում եմ, այնքան Քրիստոսին իրապես տեսնելու փափագին եմ մոտենում..., իսկ դու թերահավատության պատճառով մանկան պես ես դառնում, մշտապես խմամքի, ուշադրության ու հոգատարության կարիք ես զգում և տագնապում մահվանը մոտենալիս...
Հովհաննես Մանուկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի