Պատասխան – Հրեշտակները կամ Սրբերը չեն ցավում դատապարտված մեղավորների կորստյան համար, քանզի Աստծո կամքի լրումը (այսինքն` արդարության վճիռը) դատապարտյալների վրա տեսնելով` հանգստանում են և ուրախանում: Բայց կարող են բարեխոսել նրանց համար, որոնց ապաշխարությունը ողջության ժամանակ կիսատ է մնացել` արագորեն վրա հասած մահվան պատճառով: Ինչպես նաև բարեխոսում են ներելի մեղքեր գործածների համար, և վերջապես աստվածավախ մարդկանց համար, ովքեր թե՛ ողջության ժամանակ և թե՛ մահվանից հետո արժանի են հրեշտակների ու Սրբերի բարեխոսությանը: