Անհանգստություն

Մի մեծահարուստ պաշտոնյա ամեն երեկո մտնում է եկեղեցի, աղոթում, մռայլված և անհանգիստ սրտով հեռանում:

Մի օր եկեղեցու մոտ մի չքավոր մարդու հարցնում է.

- Ինչպե՞ս է, որ դու ամեն անգամ աղոթքդ վերջացնելուց հետո մեծ ուրախությամբ ու խաղաղությամբ ես գնում: Կարո՞ղ ես այդ գաղտնիքն ինձ էլ ասել:

Չքավոր մարդը հարցնում է.

- Իսկ ինչպե՞ս ես Աստծուն դիմում:

Մեծահարուստը պատասխանում է.

- Բարի գործ եմ ուզում ձեռնարկել: Տեսնում եմ` ունևոր մարդիկ բարձրահարկ շենքեր են կառուցում, ինքս էլ փորձում եմ այդպիսի գործ կատարել, որ մեր երկրին մեծ պարծանք բերեմ: Սակայն միջոցները բավարար չեն, իսկ Աստված ինձ չի օգնում այն իրականացնել:

Չքավորն ասում է.

- Գաղտնիքն այն է, երբ աղոթում եմ, Աստծուց գոհություն եմ հայտնում իմ ունեցածի համար, այլ ոչ թե հիշում, թե ինչ չունեմ և դժգոհում չունեցածի համար...

Հովհաննես Մանուկյան