Պատասխան – Պատիժների տեսակներն անթիվ են: Անգամ համարձակվում եմ ասել, որ աշխարհի վրա ինչքան պատիժ ու պատուհաս կա, մեծ մասն անարժանությամբ պատարագվողների և նույն անարժանությամբ Սուրբ Մարմինն ու Արյունը ճաշակողների համար է նախատեսված; Բայց Ալբերտոսն այս ամբողջն ամփոփում է մի քանի պատժով, որոնք հանդես են գալիս որպես բոլոր պատիժների արմատ: Նա այսպես է ասում. «Անարժանորեն ստացած Հաղորդությունը մարդուն թակարդում է մեղքերով` նախապատրաստելով կորստյան»: Եվ վկայություն է բերում սաղմոսներից. «Նրանց սեղանները թող որոգայթ լինեն»: Գայթակղեցնում է ընկերոջը, ըստ այսմ` «և հատուցումն»: Կուրացնում է մտքերը, ըստ այսմ` «և ի գայթակղություն»: Նվաճում է և դնում փորձության իշխանության տակ, ըստ այսմ` «նրանց աչքերը թող կուրանան, որպեսզի այլևս չտեսնեն»:

Զայրացնում է Աստծուն, ըստ այսմ` «հեղի՛ր նրանց վրա Քո բարկությունը»: Կարճում է ժամանակավոր կյանքը, ըստ այսմ` «նրանց բնակավայրերն ավերակ կլինեն»: Կողոպտում է շնորհները, ըստ այսմ` «ոչ ոք չի լինի, որ բնակվի նրանց հարկերի տակ» (Ալբերտ. Գիրք Զ, գլ. ԺԵ):