Գրքեր

Ճոճանակը

Մի երիտասարդ վանական վանահոր հետ անցնում է խաղահրապարակի մոտով:

Երիտասարդ վանականն անընդհատ իրեն մեղադրում է և ասում.

- Հա՛յր սուրբ, իմ հոգևոր կյանքում այնքան մեծ ձեռքբերումներ էի ունեցել: Երանելի հոգևոր բարձունքների հասել, սակայն կրկին գայթակղվեցի, մեղքն ինձ ցած նետեց ու ետ նահանջեցի...

Վանահայրը ոչինչ չի պատասխանում: Մոտենում է մի ճոճանակի, նստում ու մտազբաղ հայացքը դեպի երկինք հառած սկսում ճոճվել:

Երիտասարդ վանականը զարմացած ժպտում ու հարցնում է.

- Հա՛յր սուրբ, ձեր մանկությո՞ւնն եք հիշել.

Վանահայրը պատասխանում է.

- Նկատում ես` ինչքան ետ եմ ճոճվում, այդքան էլ դեպի վեր եմ բարձրանում: Մարդու կյանքում էլ է այդպես: Եթե իրապես հասկանում է իր սխալը, զղջում ու ապաշխարում, ապա ինչքան ետ է նահանջել, այդքան էլ դեպի առաջ է գնում: Արդ, մի՛ տխրիր, այլ ուրախ եղիր, որովհետև նորից դեպի վեր ես բարձրանում...

 

Հովհաննես Մանուկյան

10.06.20
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․