Աստված մարդուն ստեղծելով՝ ազատ կանք է տվել, տվել է գիտակցություն բարին և չարը ճանաչելու համար: Աստված բոլորի համար նախախնամել է բարի, խաղաղ, երջանիկ, և հավիտենական կյանք: Մարդը այս ամենը կարող է ունենալ իր հավատքով և հավատքից բխած գործերով, և հակառակը մարդը Աստվածային բարիքներից զրկվում է, իր անհավատության և իր մեղքերի պատճառով: Աստված չի կամենում մարդու կործանումը, մարդն է դառնում իր կործանման պատճառը, Աստված մարդուն չի ստեղծել, որ նա գնա դժողք, այլ հնարավորություն է տվել դրախտ գնալու, թեև Աստված ամենագետ է սակայն չի միջամտում մարդու ազատ կամքին և ազատ կամքի դրսևորմամբ մարդն առժանանում է դրախտի կամ դժողքի: