Ըստ որոշ մեկնաբանությունների՝ Հայ եկեղեցին Սբ. Վարդանանց տոնը չի նշում Ավարայրի ճակատամարտի օրը՝ մայիսի 26-ին, հավանաբար այն պատճառով, որ Վրթանես Ա Պարթև կաթողիկոսի կողմից 4-րդ դարում հայոց տոնացույցում արդեն հաստատված էր ազգային նահատակների տոն՝ ի հիշատակ 337թ-ի Պարսից տերության ներխուժման դեմ մղվող պատերազմում նահատակված Վաչե Մամիկոնյան հայոց սպարապետի և նրա զինակիցների: Այս տոնը, ամենայն հավանականությամբ, նշվել է հենց Բուն բարեկենդանի նախորդող հինգշաբթի օրը: Վաչեյանների այս տոնը 5-րդ դարում միավորվեց հայ ժողովրդի քրիստոնյա ինքնության հաստատման և ազատության ձգտումի առավել մեծ հնչեղություն ունեցող հիշատակին՝ Վարդանանց պատերազմի նահատակների տոնին, և Վարդանանց անունով կնքվեց, սակայն տոնի օրը մնաց անխախտ: (Գայանե Անտոնյան «Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ եկեղեցու, Հայաստանի Հանրապետության պետական տոներ, հիշատակի օրեր»)