Մարդը ժամանակի մեջ ստեղծված լինելով՝ հազիվ կարող է ժամանակի մեջ եղածները հասկանալ: Արդ, աշխարհից առաջ արարած չստեղծվեց, այլ միայն մեկ Աստված կար, հավիտենական, անսկիզբ և անվախճան. և որքան էլ որ հարցնեն, թե ավելի առաջ ի՞նչ կար, դարձյալ պատասխանելու ենք՝ հավիտենականություն, անսկիզբ և անվախճան, միօրինակ տևողություն:

Մի՛ մտածիր այն մասին, թե ինչ կար աշխարհի արարումից առաջ, այլ դրա վախճանի մասին խորհիր, կամ թե քո մահվանից հետո ի՞նչ կա, դրա մասին խորհիր: Այո՛, արդարև մարդու մարմինը ոչնչից գոյացավ, բայց հոգին անմահ լինելով, Աստծո պատվիրաններին հնազանդվողների համար արքայություն կա և անհնազանդների համար՝ հավիտենական պատիժ:

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ 1902