Գրքեր
Հովսեփի եղբայրները ինչպե՞ս իրենց հորը տեղեկացրին նրա վիճակի մասին:

Հովսեփի վիճակի մասին չեն հայտնում, այլ «մի գազան նրան կերավ» ասելով՝ խաբում են իրենց հորը: Օրինակի համաձայն, եթե անարդար գործ գործողները իրենց հանցանքի համար քավություն չփնտրեն և իրենց եղբոր դեմ գնալով՝ գործած անիրավության և անգիտության վրա ստախոսության հանցանքն էլ են բարդում: Քանի որ, իբրև թե Հովսեփը մեռնելով՝ թաղվեց ջրհորում և հետո հարություն առնելու նման հորից դուրս գալով Եգիպտոս գնաց, այսպես Հովսեփի ողջ եղած ժամանակ «մի չար գազան նրան կերավ» ասելով իրենց հորը խաբելը մեծ հանցանք էր: Ճշմարիտ է, որ Ռուբենը, նախ ցանկանալով ազատել Հովսեփին, հորը նետել և Հուդան՝ վաճառել առաջարկեցին, բայց այս անգամ բոլորն էլ միաբանվում են ստի շուրջ, որպեսզի չհայտնվի իրենց հանցանքը: Թեպետ, եթե Հովսեփին սպանեին, իրենց հանցանքը առավել կծանրանար, բայց մահացած լինելով՝ կասվեր «թշնամու չարագործությանն է հանդիպել»: Ուստի նեղ վիճակում հայտնվելով, մի ուլ են մորթում և Հովսեփի ծաղկանկար պատմուճանը թաթախելով այրան մեջ, իբր թե իրենք բնավ անտեղյակ լինելով և դաշտում գտնելով, իրենց հորը՝ Հակոբին են ուղարկում, որ նայի, թե արդյո՞ք իր որդու պատմուճանն է (Ծննդ. 37:32): Նրանք այս վարմունքով ցանկանում էին ասել, թե «տե՛ս, քո պատրաստած զգեստը Հովսեփին ինչ վիճակի մեջ գցեց», քանի որ կարող էին այն ոչնչացնելով բոլորովին լռություն պահպանել:

Նկատիր, թե նախանձը ի՞նչ աստիճանի չար է, որովհետև պատմուճանը ուղարկելու ժամանակ չեն ասում, թե «նայի՛ր, մեր եղբայր Հովսեփի՞նն է» այլ «նայի՛ր, քո որդո՞ւնն է»: Քանի որ նրանք այնքան էին թշնամացած Հովսեփի հետ, որ իբրև եղբայր չընդունելով, անունն էլ բնավ չեն ցանկանում տալ: Բացի այդ, այսպիսի հարցով իրենց հորն էլ էին հանդիմանություն ուղղում, թե Հովսեփին շատ սիրելով՝ նա էր միայն քո որդին, հիմա ուրեմն տե՛ս քո սիրելի որդու վիճակը: Մանավանդ շատ անգութ և անհավատարիմ եղան իրենց հոր նկատմամբ, քանի որ Հովսեփի պատմուճանը այդ կերպով ուղարկելը Հակոբի կյանքը մեծապես վտանգի տակ դնել էր նշանակում: Քանի որ Հովսեփին սաստիկ սիրելով և նրա արյունաշաղախ զգեստը տեսնելով՝ տխրությունից մինչև անգամ կարող էր մահանալ:

Այո՛, թեպետ Հակոբը ցավից չմեռավ, սակայն մահվան դուռը հասավ: Ո՞վ պիտի մխիթարեր Հակոբին, արդյո՞ք որքա՜ն դառը կսկիծով խորը խոցվեց նրա սիրտը (Ծննդ. 37:33), նրա հոգին այդ մեծ հարվածից ի՜նչ աստիճան անբուժելի վիրավորվեց: Դավիթը պատերազմի դաշտում իր Աբիսողոմ որդու մահը լսելով, այն աստիճան լաց ու կոծ արեց, որ մինչև իսկ նրա փոխարեն մեռնելու ցանկություն հայտնեց (Բ Թագ. 18:33): Իսկ Հովսեփը, որ այնքան առաքինի և բարեբարո մի պատանի էր և միշտ էլ կատարելապես հնազանդ էր իր հորը, արդյոք որքա՜ն մեծ վիշտ պատճառեց Հակոբին, և արտասուք քամեց նրա աչքերից:

Որովհետև նա բարձրաձայն ողբալով ու լացով զգեստներն է պատռում, քուրձ է հագնում և երկար ժամանակ մահվան սուգն է պահում (Ծննդ. 37:34): Թեև նրա որդիները ցանկանում էին մխիթարել նրան, սակայն անհնար է լինում, ընդհակառակը՝ ցանկանում էր մեռնել, որպեսզի գտնի Հովսեփին (Ծննդ. 37:35): Հիրավի, որդիները տեսնելով Հակոբի այս սրտահույզ վիճակը, նրա լաց ու կոծը, նրանց սիրտը ևս մորմոքում և արյունոտում է, քանի որ հանցանքը երբեք չի թողնում, որ մարդու միտքը հանդարտվի, ինչպես որ հետո իրենք էլ խոստովանեցին (Ծննդ. 42:21): Թեև Հակոբը մեռնել է ցանկանում, որպեսզի գտնի Հովսեփին, սակայն Աստված, նրա մահից առաջ, նրա մոտ է ուղարկում Հովսեփին, ինչը որ առաջիկայում պիտի տեսնենք ըստ կարգի:

Խրատ վերցրու աշխարհի այս դյուրափոփոխ և անհաստատ վիճակից: Հակոբը, որքան Հովսեփին շատ սիրելով ուրախանում է նրա համար, այդքան էլ ավելի նրա պատճառով տրտմության և ցավերի է ենթարկվում: Քանի որ, եթե մարդը մարմնավոր ինչին էլ, որ շատ սեր տա, ապա անպատճառ մի օր դրա երեսից վիշտ պետք է կրի: Երբ հայրը իր որդիներից մեկին կամ իշխանը իր հպատակներից մի քանիսին կողմնակալություն և հատուկ վերաբերմունք է ցույց տալիս, կարող է մյուսների նախանձը և հակառակությունը արթնացնել, և տեսակ-տեսակ աղետալի խռովությունների և երկպառակությունների պատճառ դառնալ (Ծննդ. 37:4):

Այստեղ Սուրբ Գիրքը Հակոբի չորրորդ որդու մասին է խոսում, որը ամուսնանալով երեք որդի է ունենում՝ Էր, Օնան և Սիլոմ, սակայն Էրը և Օնանը չար և ամբարիշտ լինելով, Աստված նրանց սպանում է: Հետո նորից երկու որդի է ծնում՝ Փարեզ և Զարա, ինչպես որ իր տեղում արդեն հայտնի է:

 

Պողոս եպս. Ադրիանուպոլսեցի, «Զանազանութիւն հինգ դարուց», Հատոր Ա, Վաղարշապատ, 1902

ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․