Մեկ այլ իրողություն էլ կա, որն Աստծու գոյության անջնջելի ապացույցն է: Ինչի՞ց է, որ ամենուրեք և բոլոր ժամանակներում ողջ աշխարհը, բոլոր ազգերն ու լեզուները, ամեն տեսակի կացության մեջ եղող մարդիկ, ուսյալ և տգետ, հարուստ ու աղքատ, քաղաքակիրթ և վայրենի, ազնվական ու ռամիկ, սրանք բոլորն էլ ծառայել են Աստվածությանը, թեև տարբեր եղանակներով: «Բոլոր մարդիկ,- ասում է Արիստոտելը,- ընդունում են Աստվածության գոյությունը»: Կիկերոնն ասում է. «Չկա .....

- Հա՛յր, ծանր եմ երգում: Մտածում եմ՝ նրանից է, որ արտասանությունս ծանր է: - Ես տեսել եմ, որ դու և՛ ծանր ես լինում, և՛՝… թեթև: Երբ ծանր ես, երգեցողությունդ էլ է ծանր: Դա կախված է քո ներքին վիճակից, հետևի՛ր դրան: Նա, ում ձայնը բարակ է, եթե հոգևոր լավ վիճակում է գտնվում, ապա դայլալում է սոխակի պես, իսկ եթե ոչ, ապա ծվծվում է մոծակի պես: Ցածր ձայն ունեցողի երգեցողությունը, եթե լավ վիճակում չէ, նմանվում է ծերունու փնթփնթոցի: Եթե առանձին-առանձին երգեք, .....

Ինչպես ընտանիքն է աճում և ամրանում սիրո, ջերմության, հոգատարության և խնամքի շնորհիվ, այնպես էլ հայրենիքը՝ որպես մեծ ընտանիք, բարգավաճում և զորանում է իր զավակների սիրո ծառայության շնորհիվ: Այս մեծ ընտանիքի բոլոր անդամները կոչված են միահամուռ ուժերով հասնելու ընդհանուրի բարիքին: Չկա մեկ օր կամ մեկ ժամ, որ ընտանիքի որևէ անդամ ցանկությամբ դեպքում չկարողանա քիչ թե շատ օգտակար լինել իր ընտանիքին: Երբ յուրաքանչյուր անդամ նախանձախնդրորեն .....

Անցողիկ այս աշխարհը կարիք ունի իրական խաղաղության և մխիթարության, ինչը հնարավոր չէ ձեռք բերել ո՛չ փառքի, ո՛չ հարստության և ո՛չ էլ հաճույքների միջոցով: Իրական խաղաղության աղբյուրը Աստված է: Աստվածորդին, Իր խոսքն ուղղելով Իր հետևորդներին, ասում է. «Խաղաղություն եմ թողնում ձեզ, Իմ խաղաղությունն եմ տալիս ձեզ, ձեզ չեմ տալիս այնպես, ինչպես այս աշխարհն է տալիս, ձեր սրտերը թող չխռովեն, և չվախենաք» (Հովհ 14:27): Հայաստան և Արցախ աշխարհի խաղաղությանն .....

6. Զի ՚ի սոյն իսկ և մեռելոց խոստացեալ է, զի դատեսցին ըստ մարդկան մարմնով, և կենդանի՛ լիցին ըստ Աստուծոյ հոգւով։ Սրա համար իսկ հարության հույսը նաև մեռելներին է խոստացված, որպեսզի իբրև մարդ դատվեն ըստ մարմնի և կենդանի լինեն Աստծու հոգով: Երանելի առաքյալը, երբ խոսեց «մասնավոր» Դատաստանի մասին և վստահեցրեց, որ այն Աստծու ամենակալ զորությամբ է լինելու, այնուհետև սկսեց խոսել ընդհանրական հարության մասին, որը հավատացյալների ակնկալությունն .....

Եթե ոտքդ հետ քաշես և սրբության օրը քո ուզածը չկատարես, ….այն ժամանակ կարող ես ապավինել Տիրոջը (Եսայի 58:13): Զգո՛ւյշ լինենք ուրեմն, որ նրա հանգստի մեջ մտնելու խոստումից, որ տրված է մեզ, ձեզնից որևէ մեկը չզրկվի (Եբր. 4:1): Սիրելի՛ եղբայրներ և քույրեր ի Տեր Հիսուս Քրիստոս, Փա՜ռք Ամենակալին, որ այսօր այստեղ ենք և կրկին հնարավորություն ունենք վայելելու մեկս մյուսի ընկերակցությունը: Փա՜ռք Երկնակալին, որ մենակ չենք, որ զրկված չենք միմյանց ջերմ .....

Մեկ ուրիշ ապացույց է խիղճը, որը մարդու հոգու և մտքի վրա ներգործելով իբրև Աստծու ձայն՝ խոսուն վկան է Նրա գոյության (հմմտ. Հռոմ. 2:14-15): Եթե մեր միջի խիղճը բնության ձայնը լիներ, եթե վարժվելու, սովորության «արգասիք» կամ դաստիարակությունից առաջացած ուժ (այլ հարց է, որ դաստիարակությամբ, ջանասեր վարժանքով և անխափան սովորության միջոցով մենք կարողանում ենք խղճի ձայնը լսել՝ մեծագույն կատարելության զորությանը հասնելով այնան, որ անպարտելի և հաղթող .....

….Հասկանո՞ւմ եք, հավատը միշտ զոհեր է պահանջում մարդուց, ընծա է պահանջում: Օրինակ՝ մարդ կարող է ասել. «Ես սիրում եմ…» Սակայն ի՞նչ նկատի ունի դա ասելով: «Ես սիրում եմ լոլիկ, որովհետև այն քաղցրահամ է ու համեղ…» Սակայն երբ խոսում ենք ծնողների ու զավակների մասին, կնոջ ու ամուսնու մասին, դա բոլորովին այլ է, քան լոլիկ սիրելը: Երբ դու սիրում ես որևէ մեկի, հանուն այդ մարդու պատրաստ ես ինչ-որ բան զոհել, նեղություն կրել, ինչ-որ թանկ .....

Աստված ասաց՝ թող լույս լինի, և լույս եղավ: Խոսքը մեծ ուժ ունի աշխարհում: «Տիրոջ խոսքով ստեղծվեց երկինքը, և Իր բերանի շնչով՝ նրա բոլոր զորությունները» (Սաղմ. 32:6): Խոսքը դատարկ հնչյուն չէ, այն Աստծու պարգևն է, որով օժտված է մարդը և որով նա տարբերվում է մյուս արարածներից: Խոսքի միջոցով ծածուկը դառնում է բացահայտ: Խոսքը մարդու զգացումների, մտքերի, ցանկությունների, ուրախությունների և տխրությունների, այսինքն՝ մարդու հոգեվիճակի արտահայտիչն .....

Աղանդավորները մեղադրում են մեզ, որ հոգևորականներին դիմում ենք նաև տեր ձևով, որը մենք գործածում ենք ոչ թե երկնային Տիրոջ իմաստով, այլ որպես մի պարզ պատվանուն: Աղանդավորների այս մեղադրանքը կրկին ցույց է տալիս, որ նրանց առաջնորդները խաբում են միամիտ շարքային աղանդավորներին, իսկ շարքային աղանդավորները պարզապես շատ տկար գիտելիքներ ունեն Աստվածաշնչից: Աստվածաշնչից հասարակ աղանդավորների տկար գիտելիքների պատճառն այն է, որ գրեթե բոլոր աղանդավորները .....