Ի կատարած Սաղմոս Դավթի. երբ նա փախել էր Սավուղից, ասաց այս Սաղմոսը: 1. Լո՛ւր Տէր արդարութեան. և նայեա՛ ի խնդրուածս իմ. ունկն դիր աղօթից իմոց՝ զի ոչ շրթամբք նենգաւորօք: Արդարությանն ականջ դիր, Տե՛ր, նայի՛ր իմ խնդրանքին և լսի՛ր աղոթքս, որ նենգ շրթներով չէ: Այս Սաղմոսը գերիների, ինչպես նաև Դանիելի մասին է: Արդարությանն ականջ դիր, Տե՛ր. իր խնդրանքն արդարություն է կոչում և չի պարծենում իր վարքով: Լսի՛ր աղոթքս, որ նենգ շրթներով չէ, որովհետև ասում .....

Ան, որ կուզէ հպարտանալ, թող Տիրոջմով հպարտանայ, որովհետեւ փառաւոր է մեր Տէրը, սքանչելի են Անոր գործերը: Մեր Տէրը Յիսուս Քրիստոս Աստուած է Աստուծմէ, Լոյս է Լուսէ, ճշմարիտ Աստուած է ճշմարիտ Աստուծմէ: Հետեւաբար կրնանք հպարտանալ, որ այսպիսի Տիրոջ կը պաշտենք, այսպիսի Տիրոջ կը հետեւինք եւ մեր յոյսը դրեր ենք այս փառաւոր Տիրոջ վրայ: Այսօր Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ մեծ տաղաւար տօներէն մէկն է: Հինգ տաղաւար տօներէն Պայծառակերպութիւնը .....

Վարդավառը Քրիստոսի Այլակերպության կամ Պայծառակերպության տոնն է, որը Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցու տաղավար տոներից երրորդն է և նշում ենք Հոգեգալուստից յոթ շաբաթ հետո հանդիպող կիրակին: Որպես շարժական տոն այն հանդիպում է հունիսի 28-ից օգոստոսի 1-ն ընկած ժամանակահատվածում: Քրիստոսի պայծառակերպության մասին կարդում ենք Սբ. Մատթեոսի (Մատթեոս 17:1-9), Սբ. Մարկոսի (9:2-9) և Սբ. Ղուկասի (9:28-36) Ավետարաններում: Հիսուս Իր հետ վերցնելով Պետրոս, Հակոբոս և .....

Հոգեգալուստից հիսուն օր հետո, Վարդավառի կիրակիի նախորդ օրը, Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցին տոնում է Ուխտի Տապանակի տոնը: Տապանակը նախատիպ է համարվում Նոր Ուխտի տապանակի՝ Քրիստոսի Սուրբ Եկեղեցու: Հին Ուխտում այն հրեաների կողմից ամենահարգված ու սիրված հատուկ սրբություն էր՝ մի նվիրական արկղ, որի մեջ պահվում էր Տասը Պատվիրանների քարե տախտակները, Ահարոնի ծաղկյա գավազանը և մանանայով լի ոսկե սափորը: Տապանակը դրվում էր Սրբություն Սրբոցում, ուր .....

Պայծառակերպության ժողովրդական համարժեքը Վարդավառն է: Այս տոնը Հայաստանի առանձին բնակավայրերում ուներ անվանման բազում ձևեր. Վարթավառ (Արճակ),Վարդևոր (Լոռի, Ջավախք, Կաղզվան), Վարդիվոր (Դերսիմ), Վառթիվոր (Զնաբերդ), Վըրթէվօր կամ Վըրթէվուր (Արցախ-Վարանդա), Վարթևոր (Նոր Նախիջևան), Ճրճանքի օր (Շաղաթ), Ճրճան (Մարտիրոս-Վայոց Ձոր), Պալլում, Պարլում կամ Պարլամօն (Քեսաբ) և այլն: Բազում այս անվանաձևերով հանդերձ, հայոց կենցաղում Վարդավառն ուներ գրեթե համընդհանուր .....

Տնօրինական պատկերաշարում առանձին կարևորություն ունի Պայծառակերպման դրվագը: Սա պատճառաբանվում է դրվագի հայտնութենական և աստվածաբանական իմաստի առանձնահատկությամբ: Աստվածհայտնության խորհրդի դրսևորումը տեղի ունեցավ Թաբոր լեռան վրա: Պայծառակերպության խորհրդին ներկա էին Մովսես և Եղիա մարգարեները, Պետրոս, Հակոբոս և Հովհաննես առաքյալները: Հիսուս, Կանայի հարսանիքում ջուրը գինու փոխելով, ցույց տվեց Իր աստվածային զորությունը, իսկ Թաբոր լեռան .....

«Փորձություն չէ՞ միթե երկրի վրա կյանքը մարդու» (Հոբ 7:1) Ամեն օր մենք բախվում ենք ինչ-որ նոր բան փորձելու, դրանում փորձվելու, հաջողելու կամ ձախողելու, ձեռք բերելու կամ կորցնելու բազում իրավիճակների:    Ամեն մեկիս համար նախատեսված որևէ փորձություն կա, որից մեզնից և ոչ ոք ձերբազատված չէ և իրավունք չունի դրանից ընկճվելու, հուսահատվելու, առավել ևս ուրիշներին մեղադրելու՝ անկախ այն փաստից, թե նրանք մեղավոր են մեզ հասցված վնասի համար, .....

Ի կատարած Սաղմոս Դավթի, արձանագիր: Արձանը ոչ միայն քարե արձանն է, որ գերեզմանի վրա են դնում, այլ, որ գրում կամ արձանագրում են պատերազմում տարած հաղթանակների մասին, քաղաքների ավերելու մասին: Ինչպես որ այս սաղմոսը բովանդակում է Քրիստոսի մարդեղությունը, չարչարանքները, մահվան հանդեպ հաղթությունը, դժոխքի կործանումը և մեռելներից հարությունը: Եվ որպես մարմնի գլուխ՝ մեր փոխարեն դիմում է Հորը՝ աղոթքով, ինչպես որ ասում է Պողոսը. «Նա էր, որ մարմնի .....

Աստված ոչ միայն մեր Արարիչն է, այլ նաև մեր Հայրը և Նախախնամողը: Աստված մեզ իշխանություն է տվել լինելու Աստծո որդիներ (Հովհաննես 1:12): Աստծո արքայության մեջ որդեգիրները ոչ թե օտար, այլ հարազատ որդիներ են, ովքեր դառնում են հավիտենականի ժառանգորդը ու համաժառանգակիցները Քրիստոսի: Կարևոր է, որ Աստծո որդին նմանվի իր Հորը, քանի որ բնական է, որ որդին նման լինի իր հորը: Իսկ աստվածնմանությունն իրականացվում է առաքինությունների և նրանցից մեծագույնի՝ .....

«Սիրեցե՛ք զճշմարտություն» (Զաք. 8:19) Հասարակության ներսում համերաշխ ապրելու համար անհրաժեշտ է, որ այն կազմող մարդիկ միմյանց հանդեպ վստահություն ունենան, որտեղ վստահությունը պակասում է, այնտեղ հասարակական հարաբերությունները կնճռոտվում են: Այդ վստահությունը ճշմարտախոսությունից է ներշնչվում, գալիս: Ճշմարտությունը, որպես մարդկային հասարակարգի հաստատուն հիմք, հաստատուն և կանգուն է պահում իր վրա բարոյականության շենքերը [կառույցները]: .....