Աղերսած խաչը

Ինչպես վստահեցնում էին սուրբ հայրերը՝ աղերսած խաչն ամենածանրն է: Օրինակ՝ մայրս միշտ երազում էր, որպեսզի ափսեները չլվանա և տունը չմաքրի… Իսկ իմ ընկերուհի Լյուլյան երազում էր արտագաղթելու մասին («միայն թե պրծնեմ այս անիծյալ երկրից»): Իսկ ծանոթներիցս մեկը՝ Լյոնյա Զոլոտարյովսկին երազում էր անհավատալիորեն հարուստ լինելու մասին: Իսկ գեղեցկուհի Իռենը երազում էր մեքենա վարել սովորել և «Ալֆա-Ռոմեո»-ի պես մի բան գնել: Եվ ահա մայրս ուղեղի կաթված ստացավ, և կյանքի վերջին տասը տարիները ո՛չ ափսե էր լվանում, ո՛չ տուն մաքրում, այլ գամված էր անկողնուն: Իսկ Լյուլյան մեկնեց Իսրայել և բնակություն հաստատեց կիբուցում (գյուղատնտեսական կոլեկտիվ համայնք): Եվ դերասանուհին, երգչուհին ու բալետի պարուհին ապրուստի համար ամեն օր անտառ մաքրելու էր գնում՝ ինչ-որ ճյուղեր հավաքելու, և արտիստի նրա արտասահմանյան կարիերան սահմանափակվում էր պարզ ինքնագործունեությամբ. տոներին երգում էր խնջույքի սեղանի շուրջն ու դերասանական վարպետությամբ կատակներ պատմում: Իսկ Լյոնյա Զոլոտարյովսկին իսկապես շատ հարստացավ, բայց նրա երեխային առևանգեցին և փրկագին պահանջեցին: Իսկ երբ նա վճարեց փրկագինն ու ազատեց երեխային, վերջինս ուժեղ կակազում էր, իսկ Լյոնյան շուտով մահացավ սպիտակարյունությունից: Բժիշկներն ասացին, որ դա տարած սթրեսի պատճառով էր: Իսկ գեղեցկուհի Իռենը սովորեց մեքենա վարել, բայց քանի որ փող չուներ, վաճառեց իր երեքսենյականոց բնակարանը, այդ գումարով «Ալֆա-Ռոմեո» գնեց ու կենտրոնում երկսենյականոց բնակարան վարձեց: Իսկ հետո բնակարանի տերերը հանկարծակի անասելի բարձրացրին վարձավճարը, Իռենը նյարդայնացավ, ջարդուփշուր արեց մեքենան և արդյունքում ստիպված էր նախկին ամուսնու մոտ տեղափոխվել: Վերջինս ապրում էր իր երիտասարդ կնոջ և երկու փոքրիկ որդիների հետ: Եվ Իռենը կես տարի նրանց խորդանոցում ապրեց, իսկ հետո անհետացավ:

Անկեղծ ասած, երբեմն մտածում եմ. «Փա՜ռք Քեզ, Տե՛ր Աստված, որ չես իրականացրել որոշ խելահեղ ցանկություններս»:

Օլեսյա Նիկոլաևա

Ռուսերենից թարգմանեց Էմիլիա Ապիցարյանը