23 Նոյեմբեր, Շբ
Մեկ այլ մենակյաց գետում տեսավ լողացող մի կնոջ և պառկեց նրա հետ, իսկ երբ վերադառնում էր իր խրճիթը, նրան շրջապատեցին դևերն ու ասացին. «Այդ ո՞ւր ես գնում. փրկության հույս չկա քեզ համար, գոնե մի՛ զրկիր քեզ այս աշխարհի վայելքներից և գնա՛ աշխարհ»: Եվ երբ ելավ գնալու, դարձյալ միտք արեց և ասաց. «Որտեղի՞ց եկաք, դիվակա՛ն խորհուրդներ, եկաք, որ նեղեք և հուսահատեցնե՞ք ինձ: Ի՞նչ մեղք եմ գործել, բնավ չեմ մեղանչել և չգիտեմ էլ, թե ինչ եք ասում»: Եվ վերստին մտնելով իր խուցը` սկսեց ճգնել առաջվա պես անհոգ և նույն եռանդով: Եվ Աստված տեսիլքով մի ծերի հայտնեց, թե այսինչ եղբայրը անկումից հետո հաղթեց դևերին: Երբ ծերը տեսիլքից սթափվեց, գնաց այն եղբոր մոտ և ասաց. «Ինչպե՞ս ես, որդյա՛կ»: Եղբայրն ասաց. «Լավ եմ, հա՛յր»: Ծերն ասաց. «Աստված հայտնեց ինձ, որդյա՛կ, որ դու ընկնելով՝ հաղթեցիր դևերին»: Այնժամ եղբայրը պատմեց նրան այն ամենը, ինչ պատահել էր իր հետ: Եվ ծերն ասաց նրան. «Հավատա՛ ինձ, եղբա՛յր, քո իմաստնալից դատողությամբ դու խորտակեցիր թշնամու զորությունը, քանզի ամենամեծ չարիքը հուսահատությունն է, իսկ հավատով Տեր Աստծուն ապավինելը՝ փրկում է ամեն տեսակի մեղքերից և ազատում թշնամու որոգայթներից»:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի