Նախանձը խանութ գնաց, որպեսզի հաց գնի: Իսկ այնտեղ մի տղամարդ կարկանդակ էր գնում: Նախանձեց նրան, զայրացավ ու ամեն ինչ մոռացած՝ դուրս թռավ խանութից:
Սկսեց մտածել, թե ինչ անի, որ իրեն նախանձեն: Որոշեց ջրհորից ջուր խմել ու ամենամեծ դույլը վերցրեց, որպեսզի բոլորն իրեն նախանձեն: Իսկ ջրհորի մոտ արդեն մի կին էր կանգնած՝ թեթև ու նախշապատ դույլերով:
Չդիմացավ նախանձը: Կրկին նախանձեց, բարկացավ ու մոռացավ, որ ջուր խմելու էր եկել: Մի կողմ նետեց իր մեծ դույլն ու գյուղից դուրս սլացավ՝ սոված ու ծարավ: Պառկեց մի բլրակի վրա ու սկսեց ինքն իրեն նախանձել, որ կար ժամանակ, երբ ինքը ոչ ոքի չէր նախանձում:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի