Աշխարհը

Մի նավաստի հասնում է ծովափին, և այդտեղ խարիսխ գցած գեղեցիկ առագաստանավով գայթակղված, շտապում է նստել այն:

-Այսօր փոթորիկ է լինելու, մի նստիր այս նավը,- զգուշացնում է ափին զբոսնող անցորդը:

-Ինչպե՞ս չնավարկեմ այս հիասքանչ առագաստանավով, որն ինձ հասցնելու է հեքիաթային աշխարհները: Ես փորձում եմ պահել պատվիրանները, և հավատում եմ, որ Աստված ինձ պահապան կլինի, ու այս նավին ամենազորեղ փոթորիկն էլ չի վնասի: Իսկ դու սովորական մի ձկնորս ես, ինչպե՞ս գիտես, թե ինչ է լինելու:

Երբ առագաստանավը բավականին հեռանում է ծովափից, հուժկու փոթորիկ է բարձրանում և նավը կործանում: Այս նավաստին, հուսահատ ու վհատված, տախտակամածի մի բեկոր է գտնում ու կառչելով դրան այդպես լողում, մինչև ալիքները հանդարտվում են: Անծայրածիր թվացող ծովի մեջ նավաստին նկատում է իրեն մոտեցող մի փոքրիկ նավակ և թիավարող ձկնորսին: Եվ զղջալով ասում է.

-Տե´ր Հիսուս Քրիստոս, Քեզ պարզապես կամեցա իբրև մի ձկնորս տեսնել, այդպիսով իբրև թե Քեզ չճանաչել ու խրատդ անտեսել, սակայն եկել ես ինձ ծովից հանելու ու իմ կյանքը փրկելու...

Ով սիրում է աշխարհը, նա իր ունեցածն էլ կկորցնի, ով սիրում է Աստծուն, նա իր ունեցածից ավելին կգտնի: Չես կարող սիրել և´ աշխարհը, և´ Աստծուն: Կամ աշխարհին պիտի ծառայես կամ էլ` Աստծուն: 

Հովհաննես Մանուկյան