Մի անգամ երկու ընկեր վիճեցին ինչ-որ հարցի շուրջ և նրանցից մեկը մյուսին ապտակեց: Մարդը ցավ զգաց, սակայն ոչինչ չպատասխանեց, այլ միայն ավազի վրա գրեց.
- Այսօր իմ լավագույն ընկերը ապտակեց ինձ:
Նրանք շարունակեցին քայլել անապատում և մի օազիս գտան, որտեղի լճակում էլ որոշեցին լողալ:
Ապտակ ստացողն արդեն խեղդվում էր, բայց ընկերը փրկեց նրան: Ուշքի գալով՝ քարի վրա փորագրեց.
- Այսօր լավագույն ընկերս կյանքս փրկեց:
Իսկ հետո բացատրեց.
- Երբ որևէ մեկը վիրավորում է մեզ, պետք է այդ մասին ավազի վրա գրել, որպեսզի քամին շուտով սրբի այն: Բայց եթե որևէ մեկը բարիք է գործում մեր հանդեպ, ապա պետք է այդ մասին քարի վրա փորագրել, որպեսզի այլ մարդիկ էլ նույն կերպ վարվեն:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի