Մի մարդ շուկայում բանջարեղեն գնեց: Տուն գալով հայտնաբերեց, որ առևտրականներն ապրանքի փոխարեն քարեր են դրել իր սայլի մեջ: Բայց ետ չդարձավ ու չվշտացավ այդ պատճառով, այլ շարունակեց իր կյանքն ապրել:
Եվ ահա, քառասուն տարի անց, նրա տան դուռը թակեցին: Շեմին զառամյալ ծերունիներ էին կանգնած:
- Ողջույն քեզ,- ասացին նրանք,- այդ մենք քեզ խաբեցինք այն ժամանակ և այժմ եկել ենք ներողություն խնդրելու:
Բայց մարդը գրկախառնվեց նրանց հետ ու պատասխանեց.
- Ես հիշում եմ այդ դեպքը: Ես հենց նույն օրը ներեցի ձեզ՝ քարերը փոսի մեջ լցնելով:
- Իսկ մենք դրանք քառասուն տարի մեր սրտի վրա էինք կրում,- արդեն թեթևացած շունչ քաշելով ասացին առևտրականները:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի