Աշակերտը հարցնում է ծեր վանականին.
- Հա´յր սուրբ, չար ոգիներն անընդմեջ վատ ու անհանգստացնող մտքեր են ներշնչում և ուղարկում, սակայն ինչքան աղոթում եմ, միևնույն է, այդ մտքերից չեմ ազատվում:
Վանականը պատասխանում է.
- Երբ արևի ճառագայթն ընկնում է հողի մեջ ընկած սերմերի վրա, այդ սերմերը ջերմանալով ուժ են ստանում և աճում: Դու մոռանում ես, որ այդ ճառագայթը քո ուշադրությունն է, որը ոչ թե պետք է անդրադառնա այդ չար մտքերի սերմերին, ջերմացնի, ուժ տա, այլ այրի, քաղհանի, հեռացնի, վանի: Երբ մտքիդ ճառագայթը աստվածահաճո սերմերն է ջերմանցնում ու լուսավորում, ստվերում մնացած մոլախոտի սերմերը տկարանում են և վերանում...
Հովհաննես Մանուկյան
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի