Ցորենի հատիկը

Ցորենի հատիկը հողի մեջ գցեցին:

- Ի՞նչ եք անում: Ինչո՞ւ եք ինձ խավարը նետում ու հողով ծածկում,- բղավեց նա:

- Այդպես է պետք,- պատասխանեց մարդը:

- Բայց ես ուզում եմ ապրե՜լ: Հավիտյա՜ն:

- Իսկ դու չես էլ մեռնի: Ընդհակառակը, ավելի մեծ փառքով կենդանություն կառնես: Եվ դեռ կուրախանաս քո երջանկությամբ:

- Մի՞թե դա հնարավոր է:

- Այն էլ ինչպե՜ս: Առաջին տարին չէ, որ ցանում եմ:

Մարդն իր աշխատանքը վերջացրեց: Նստեց արտի եզրին՝ հանգստանալու: Նայեց գետնին, հետո՝ երկնքին: Եվ հանկարծ առաջին անգամ իր մասին մտածեց…

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի