«Երկնային գանձերը կարելի է հավաքել՝ երկրայինները բաժանելով» (Հովհան Ոսկեբերան)
Մի մարդ իր կյանքում շատ ոսկե ձուլակտորներ դիզեց: Նա դրանք իր տան նկուղում էր պահում: Մոտ երեսուն տարի այդպես շարունակվեց, որոնց ընթացքում մարդը ոչինչ չծախսեց: Նրան ուղղակի դուր էր գալիս հիանալ իր ոսկով: Բայց մի օր նրա ձուլակտորները գողացան: Մարդը շատ տխրեց: Ծանոթներից մեկն ասաց.
- Բայց դու երեսուն տարի պահեցիր այդ ոսկին և ոչինչ չծախսեցիր, այնպես չէ՞:
- Այդպես է:
- Դե ուրեմն մի տխրիր: Ես քեզ համար աղյուսներ կբերեմ: Դու դրանք փայլուն թղթի մեջ փաթաթիր, դիր ձուլակտորների տեղը և հիացիր դրանց տեսքով: Քեզ համար ի՞նչ տարբերություն:
Եվ մարդը մխիթարվեց:
Հետաքրքիր է, իսկ այն գանձերը, որ մենք այդպես նախանձախնդրորեն պահպանում ենք մեր կյանքում, իսկակա՞ն են:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի