25 Նոյեմբեր, Բշ
Ոմն աշխարհական իր որդու հետ գնաց հայր Սիսոյի մոտ` սուրբ Անտոնի լեռը, և ճանապարհին մեռավ նրա որդին, սակայն նա ամենևին չխռովվեց, այլ հավատով տարավ ծերի մոտ և որդու մարմնով հանդերձ ընկավ նրա առաջ, որպեսզի օրհնվեն նրանից, և մանկան հայրը, վեր կենալով, թողեց որդուն ծերի ոտքերի մոտ և խուղից դուրս եկավ: Ծերը, կարծելով, թե պաղատանքի մեջ է մանուկը, խոնարհվելով նրա վրա` ասաց. «Ե՛լ և դո՛ւրս գնա», քանզի չգիտեր, թե մեռած է: Մանուկը նույն պահին վեր կենալով՝ գնաց: Եվ հայրը, տեսնելով նրան, ապշեց, ներս մտնելով՝ երկրպագեց ծերին և ամեն ինչ պատմեց: Եվ ծերը տրտմեց, քանզի չէր կամենում իրերի այդպիսի ընթացք, և պատվիրեց աշակերտին ոչ ոքի չպատմել` մինչև իր վախճանը:
«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016