Մի անգամ թագավորն այգի եկավ և տեսավ, որ ծառերը, թփերն ու ծաղիկները թոշնել ու մեռնում են: Կաղնին ասաց, որ ինքը մահանում է, որովհետև չի կարող այնքան բարձր լինել, որքան սոճին է: Սոճին ասաց, որ ինքը տերևաթափ է լինում, որովհետև խաղողի վազի պես չի կարող խաղող տալ: Իսկ խաղողի վազը մեռնում էր, որովհետև չէր կարող վարդի պես ծաղկել…
Շուտով թագավորը մի բույս գտավ, որը ծաղկած էր ու թարմ, և ուրախացնում էր մարդու սիրտը: Նրան հարց ու փորձ անելուց հետո, այս պատասխանը ստացավ.
- Կարծում եմ դա ինքնին հասկանալի է, քանի որ, երբ դու ինձ տնկեցիր, դու ցանկանում էր ուրախություն ստանալ: Եթե կաղնի, խաղողի վազ կամ վարդ ուզենայիր՝ դրանք կտնկեիր: Այդ պատճառով էլ կարծում եմ, որ չեմ կարող այլ բան լինել, քան այն, ինչ կամ: Եվ փորձում եմ իմ լավագույն հատկությունները զարգացնել:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի