Գրքեր

Ինքնասպանություն

- Հա՛յր, մարդիկ կան, որ իրենց կյանքում դժվարության հանդիպելով՝ միանգամից սկսում են ինքնասպանության մասին մտածել:

- Եսասիրությունն է գործին խառնվում: Մարդկանց մեծամասնությունը, որ ձեռք է բարձրացնում իր կյանքի վրա՝ սատանային է լսում, ով նրանց ասում է, որ եթե իրենք իրենց կյանքին վերջ տան, ապա կփրկվեն այն ներքին տառապանքից, որ զգում են: Եսասիրությունից են այդ մարդիկ սպանում իրենց: Օրինակ, եթե մարդը գողություն է անում և հետո դա բացահայտվում է, ապա գողն ասում է. «Վերջ, ես ինձ անվանարկեցի», և ապաշխարության, խոնարհության ու մեղքերի թողություն միջոցով հոգին հավիտենական տանջանքներից ազատելու փոխարեն՝ գնում և սպանում է իրեն: Մեկ ուրիշը կյանքին վերջ է տալիս, որովհետև կաթվածահար երեխա ունի: «Ինչպե՞ս թե. ե՛ս ու կաթվածահար երեխա ունե՞մ»,- ասում է այդպիսի մարդն ու հուսահատության գիրկն ընկնում: Բայց, եթե իր երեխայի կաթվածահար վիճակի պատասխանատվությունն իր վրա է և նա ընդունում է իր մեղքը, ապա թող ապաշխարի: Ինչպե՞ս կարելի է ձեռք բարձրացել ինքդ քո վրա և երեխայիդ բաց երկնքի տակ թողնել: Մի՞թե դրանից հետո նրա մեղքն ավելի մեծ չի լինի:

- Հա՛յր, հաճախ ենք լսում, որ մարդն ինքնասպան է եղել, որովհետև հոգեկան հիվանդ էր:

- Ինքնասպանություն գործած հոգեկան հիվանդ մարդիկ մեղմացուցիչ հանգամանքներ ունեն, որովհետև իրենց գիտակցությունը տեղում չէ: Նույնիսկ ուղղակի երկնքում հավաքված ամպերը տեսնելով՝ այդպիսի մարդն արդեն սկսում է հոգեկան ծանրություն զգալ: Իսկ եթե դրան ինչ-որ խանգարվածություն է միախառնվում, ապա ամպերը կրկնապատկվում են: Սակայն, եթե մարդ ինքնասպանություն է գործել առանց հոգեկան հիվանդ լինելու, ապա Եկեղեցին չի աղոթում նրանց համար, այնպես, ինչպես չի աղոթում մահացած հերետիկոսների համար: Եկեղեցին այդ մարդկանց Աստծո ողորմածությանն ու դատաստանին է թողնում: Այդպիսի մարդկանց անունները հոգևորականը չի հիշատակում Պատարագի ժամանակ, որովհետև այդպիսի մարդիկ, ինքնասպանության միջոցով, հրաժարվում են կյանքից, արհամարհում այն: Իսկ կյանքն Աստծո պարգևն է: Սակայն ինքնասպանության միջոցով այն ավարտելով՝ այդպիսի մարդիկ, նույնն է, թե այդ պարգևն Աստծո երեսին են շպրտում:

Սակայն մենք պետք է շատ աղոթենք ինքնասպանների համար, որպեսզի Բարեգութ Աստված նրանց համար էլ ինչ-որ բան անի: Քանի որ չգիտենք, թե նրանք ինչու են ձեռք բարձրացրել իրենց վրա, չգիտենք նաև, թե իրենց կյանքի վերջին պահին ինչ վիճակում են գտնվել: Միգուցե հոգին մարմնից բաժանվելու պահին նրանք ապաշխարել են, Աստծուց թողություն են խնդրել և նրանց ապաշխարությունն ընդունվել է: Եվ հնարավոր է, որ Աստծո հրեշտակն է նրանց հոգին ընդունել:

Մի աղջնակի մասին պատմություն եմ լսել, ով գյուղում էր ապրում և այծիկին տանում էր արածեցնելու: Նա այծիկին կապում էր մարգագետնում, իսկ ինքը խաղում էր մոտակայքում: Մի անգամ, երբ նա խաղով էր տարված, այծը կապից արձակվեց ու փախավ: Աղջիկն սկսեց փնտրել նրան, սակայն չգտավ և տուն վերադարձավ առանց այծի: Նրա հայրը սարսափելի բարկացավ, ծեծեց ու դուրս արեց նրան տանից: «Գնա, փնտրիր այծին,- ասաց նա,- եթե չգտնես, ապա ավելի լավ է կախվես»: Խեղճ աղջիկը գնում է այծին որոնելու: Գիշեր է գալիս, իսկ աղջիկը դեռ տուն չի վերադառնում: Ծնողներն անհանգստանում են, գնում են նրան փնտրելու և գտնում ծառից կախված: Նա օղակ էր պատրաստել այծին կապած պարանից ու կախվել էր: Խեղճ աղջիկը բարեպաշտ էր և հոր խոսքը բառացի էր հասկացել: Նրան գերեզմանոցի ցանկապատից դուրս թաղեցին:

Եկեղեցին, իհարկե, ճիշտ է վարվել՝ եկեղեցու ցանկապատից դուրս թաղելով նրան: Դա արել է այն մարդկանց արգելակելու համար, ովքեր չնչին մի պատճառով ձեռք են բարձրացնում իրենց կյանքի վրա: Սակայն Քրիստոս էլ ճիշտ կվարվի, եթե այդ աղջկան Դրախտ վերցնի:

 

 

Պաիսիոս Աթոսացու «Ընտանեկան կյանք» գրքից

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի

 

28.09.15
ԲաԺանորդագրվել
Ընթերցել նաև
Օրհնությամբ ՝ ԱՀԹ Առաջնորդական Փոխանորդ Տ․ Նավասարդ Արքեպիսկոպոս Կճոյանի
Կայքի պատասխանատու՝ Տեր Գրիգոր քահանա Գրիգորյան
Կայքի հովանավոր՝ Անդրանիկ Բաբոյան
Web page developer A. Grigoryan
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի 2014թ․