Մի անգամ կամակոր ձին կծոտեց սանձերը, իր վրայից գցեց ձիավորին ու առանց ճանապարհին նայելու՝ առաջ սլացավ: Մտածեց, թե վերջապես ազատության մեջ է հայտնվել, բայց չնկատեց, որ առջևն անդունդ է ու ցած գլորվեց:
Այդպես էլ մարդու հոգին է: Բավական է միայն, որ Աստծո երկյուղը դուրս նետի իր սրտից և կսկսի ստել, գողանալ, նախանձել, չարախնդալ ու ինքն իրեն մեծարել: Ու չի նկատի, որ անդունդն անխուսափելի է:
Իսկ ամեն ինչ հպարտությունից է սկսվում, երբ մարդ սկսում է ընդդիմանալ:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Էմիլիա Ապիցարյանի
Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի